Άρωμα υάκινθου

Τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια

Άκουσα την πόρτα να χτυπάει και κοίταξα απορημένη το ρολόι στον υπολογιστή μου.Η ώρα ήταν περασμένες 12 και δεν περίμενα κάποιον.Πλησίασα διστακτικά την πόρτα και κοίταξα από το ματάκι πριν ανοίξω.Μπροστά μου είδα την Μαρία που κρατούσε ένα κουτί παγωτου σε οικογενειακή συσκευασία.

Βιαστικά άνοιξα την πόρτα και της έκανα νόημα να περάσει μέσα.Όση ώρα καταβροχθίζαμε το παγωτό η Μαρία μου διηγήθηκε τι είχε γίνει με τον Τεό αφήνοντας με ανοιχτό το στόμα.Στην συνέχεια της διηγήθηκα τι είχε γίνει με τον Αγαμέμνωνα προσπαθώντας να διατηρήσω το πρόσωπο που ανέκφραστο.Δεν ήθελα να της δείξω πόσο είχα στενοχωρηθεί.Δεν ήθελα να μάθει οτι βγαίνοντας την βιβλιοθήκη έκλαιγα με λυγμούς.Γιατί δεν ήταν λογικό .Ηταν αδιανόητο το πόσο με είχαν επυρεάσει τα λόγια ενός αντικειμενικά άγνωστου η μάλλον ελάχιστα γνωστού.

-Ξέρεις τι πρέπει να κάνουμε?ρώτησε η Μαρία και την κοίταξα με περιέργεια.

Στην συνέχεια μου χαμογέλασε και έβγαλε απο την τσάντα της ένα μπουκάλι κράσι.

.............................................................................................

-Κοίτα πόσο ιδιαίτερο είναι το φώς πάνω από την τηλεόραση,είπα πλησιάζοντας την λάμπα που εξέπεμπε λάμψη στο πρόσωπο μου.Με τι περεργρο τρόπο λάμπει.

Κούνησα το κεφάλι μου,περεργρο?θεε μου ήμουν περισσότερο μεθυσμένη απο όσο νόμιζα.

-Γενικά δεν είναι περίεργο το φώς?Ενοώ κάποτε είχαμε τα κερία τώρα έχουμε τα φώτα,απάντησε η Μαρία που προφανώς ήταν πίο μεθυσμένη και από μένα.

Την κοίταξα μέχρι που αρχίσαμε να γελάμε,και αρχίσαμε να γελάμε μέχρι που έτρεξαν δάκρυα ,και έτρεξαν δάκρυα μέχρι πού ξέσπασα σε λυγμούς

-Μαρία σταλήθεια πιστεύεις οτί είμαι κακομαθημένη και ρηχή?

Με κοίταξε για λίγο με βλέμμα που έμοιαζε πολύ περισσότερο νυμφάλιο από όσο ήταν.

-Στα αλήθεια σε πείραξαν αυτά που σου είπε,έτσι δεν είναι?ρώτησε και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

-Πρώτη φορά με ενδιαφέρει τόσο πολύ τι πιστεύει κάποιος για μένα,ψέλισσα.Ένιωθα τις λέξεις περίεργες στο στόμα μου,σαν βαμβακερες και με κούραζαν για να βγούν.

Γύρισα να δώ τι θα μου απαντήσει η Μαρία αλλά την είχε ήση πάρει ο ύπνος.Χαμογέλασα και παραπατόντας την σκέπασα με μια κουβέρτα και έσβησα το φως.

Στην συνέχεια έκανα κάτι που πιθανότατα δεν έπρεπε να κάνω αλλά ήμουν μεθυσμένη και στενοχωρημένη και το τελευταίο πράγμα που με ενδιεέφερε ήταν το τι ήταν σωστό και τι όχι.

Άνοιξα τον υπολογιστή μου και ξεκίνησα να πληκτρολογώ ένα μεγάλο μήνυμα στον Αγαμέμνωνα.

Δεν ξέρεις ποία είμαι,και προς το παρόν δεν σου δίνω το δικαίωμα να κάνεις αναφορές στην ζωή μου και στο τρόπο με τον οποίο περνάω την καθημερινότητα μου.Μεγάλωσα με δύο υπέροχους γονείς που αγαπίοντουσαν πολύ και πέρασαν αυτήν την αγάπη και σε μένα.Με έμαθαν να αγαπώ και να αγαπιέμαι αλλά κυρίως με έμαθαν να κάνω υπομονή με τους ανθρώπους.Να τους γνωρίζω και να τους κατανοώ όσο καιρό και αν μου πάρει.Αν θες να με κατηγορήσεις για κάτι μπορείς να με κατηγορήσεις επειδή αγαπήθηκα πολύ .Δεν είμαι ούτε κακομαθημένη ούτε ρηχή.Έχεις δεί ποτέ ρηχό άτομο να κλαιέι γιατί ένας πρακτικά άγνωστος το προσέβαλε?Γιατί εγώ έκλαψα περισσότερο απόσο θα ήθελα να παραδεχτώ μετά την συνάντηση μας.Πιθανότατα άυριο να μετανιώσω γιαυτό το μήνυμα αλλά δεν έχει σημασία,όποτε νιώθω κάποιο συναίσθημα να με πνίγει συνηθίζω να το εκφράζω.

Πάτησα αποστολή και πρίν περάσουν μερικά λεπτά είδα οτί είχα απάντηση.Ένιωσα να ταράζομαι καθώς δεν περίμενα να είναι μέσα,οστόσω η απάντηση του με έκανε να χαμογελάσω.

Θέλω να σε δω για να μιλήσουμε,καληνύχτα Θεοδώρα-Βιολέττα και συγγνώμη που σε έκανα να κλάψεις.

............................................................................

Κοριτσααακια τι γίνεται?Καταρχάς συγγνώμη που αργώ τόσο να ανεβάσω αλλά λείπω από το πρωί μέχρι το βράδυ και γυρνάω κομμάτια...Υπόσχομαι πάντως να βάλω μέσα στο σκ ένα ακόμα κεφάλαιο οποσδήποτε...Πώς σας φαίνεται μέχρι στιγμής?Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αλλάξω??Περιμένω σχολια φιλακια πολλάαααα