Ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες {TYS17 Winner} {GRWattys '15 Winner}

Κεφάλαιο 3

Λίγες μέρες αργότερα

Είχε απογοητευτεί όλες αυτές τις μέρες. Η Θεσσαλονίκη ήταν τόσο όμορφη πόλη, αλλά η ανεργία είχε εδραιωθεί για τα καλά. Δεν μπορούσε να βρει πουθενά δουλειά, επειδή, παρά το πλούσιο βιογραφικό της, δεν είχε προϋπηρεσία. Ένιωθε τόσο μόνη και τόσο απογοητευμένη. Συνειδητοποίησε πως η παλιά ζωή της απείχε έτη φωτός από την τωρινή. Οι γονείς της την μεγάλωσαν μακριά από την πραγματικότητα, μακριά από την ίδια τη ζωή. Η πραγματική ζωή δεν ήταν ρόδινη. Δεν σου πρόσφερε απλόχερα τα καλούδια της έτσι εύκολα. Και είχε πολλά πρόσωπα.Για κάποια από αυτά θα πέθαινες να τα βλέπεις κάθε μέρα. Για κάποια άλλα όμως θα έδινες τα πάντα για να μην τα δεις ούτε σε ζωγραφιά. Στη ζωή πρέπει να κοπιάζεις για να πετύχεις και η Κάτια το έμαθε αυτό βίαια και χωρίς καμιά καθοδήγηση.

Τα χρήματα τελείωναν και σε λίγο θα έπρεπε να φύγει απ' το ξενοδοχείο που έμενε. Περπατούσε όλη μέρα στην πόλη μοιράζοντας βιογραφικά με την ελπίδα πως κάποιος εργοδότης θα την προσλάμβανε. Είχε κουραστεί πολύ. Τα πόδια της πονούσαν από το περπάτημα. Πήρε έναν καφέ στο χέρι και κάθισε κοντά στον Λευκό Πύργο κάτω από τα δέντρα που υπάρχουν εκεί. Η μέρα ήταν πολύ ζεστή σχεδόν καλοκαιρινή. Η σκιά των δέντρων ήταν ανακουφιστική και η θέα της θάλασσας την ηρέμησε. Τέντωσε το κορμί της και χάζευε τον κόσμο που περπατούσε. Ζευγαράκια και παρέες περνούσαν από μπροστά της με πρόσωπα χαμογελαστά και στόματα φλύαρα. Κάποιοι έβγαζαν φωτογραφίες, ενώ άλλοι επιβιβάζονταν σε ένα από τα καραβάκια - καφέ για να κάνουν μια μικρή βόλτα στο Θερμαϊκό. Τους έβλεπε να χαμογελούν και αισθανόταν θλίψη. Δεν είχε κανέναν για να μιλήσει, κανέναν για να κάνει βόλτες ακόμα και μ αυτό το καραβάκι - ασήμαντο στα μάτια της αφού έχει μπει στα πιο υπερπολυτελή γιοτ - που φάνταζε τόσο πολύτιμο αυτή τη στιγμή...

Ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της για ώρα. Στο διπλανό παγκάκι είχε καθίσει ένας κύριος και διάβαζε εφημερίδα. Το κινητό του χτύπησε και μετά από λίγο έφυγε βιαστικά, αφήνοντας την εφημερίδα εκεί. Η Κάτια σηκώθηκε και την πήρε να την διαβάσει. Ήθελε να δει αν έγραφαν ακόμα για τον πατέρα της αφού τις πρώτες μέρες μετά το σκάνδαλο όλες οι εφημερίδες και τα περιοδικά ασχολούνταν μόνο με αυτή την υπόθεση. Μόλις είδε το πρωτοσέλιδο κοκάλωσε:

Διπλό έγκλημα στη Θεσσαλονίκη: μια γυναίκα και ένας άντρας αγνώστων στοιχείων βρέθηκαν άγρια δολοφονημένοι

Η Αστυνομία διεξάγει έρευνα για τα αίτια, αν και το έργο της είναι δύσκολο καθώς δεν υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες. Πιθανόν να πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών καθώς βρέθηκε πάνω στον άγνωστο άντρα μεγάλη ποσότητα ηρωίνης. Όσον αφορά την γυναίκα... συνέχεια στη σελ. 5

Η Κάτια έμεινε να κοιτά την φωτογραφία. Υπήρχε μωσαϊκό στο πρόσωπο της γυναίκας και ήταν - για ευνόητους λόγους - θολή στο υπόλοιπο σώμα της. Εύκολα διέκρινε κανείς πως ήταν γυμνή. Η κοπέλα όμως είχε παγώσει κοιτάζοντας ένα άλλο σημείο στη φωτογραφία που φαινόταν ξεκάθαρα : τις κόκκινες γόβες που φορούσε η νεκρή γυναίκα. Δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκε. Αυτές είναι οι δικές μου κόκκινες γόβες, είπε φωναχτά.

Τις είχε πουλήσει σε ένα μαγαζί με παπούτσια για να εξασφαλίσει μερικά χρήματα. Την είχε πονέσει αυτή η απόφαση καθώς οι γόβες αυτές ήταν δώρο του πατέρα της και τις λάτρευε. Μάλιστα οι γόβες αυτές είχαν στο πλάι χαραγμένα τα αρχικά της. Τον αγαπούσε πολύ και ποτέ δεν πίστεψε τις κατηγορίες εις βάρος του. Πόσο της έλειπε.. Και αυτός ήταν και ο λόγος που τις πήρε μαζί της..ήταν το τελευταίο δώρο γενεθλίων που της είχε κάνει.

Ξανακοίταξε την φωτογραφία για να βεβαιωθεί. Γούρλωσε τα μάτια της προσπαθώντας να δει καλύτερα και έστρεψε την εφημερίδα προς τον ήλιο. Ναι. Ήταν οι δικές της γόβες. Ήταν σύμπτωση άραγε;

Γύρισε στη σελίδα 5 για να διαβάσει τη συνέχεια:

...Όσον αφορά τη γυναίκα, είναι φανερό πως πρόκειται για άγριο έγκλημα. Είναι αγνώστων στοιχείων και γύρω στα 25.Έχει εμφανή σημάδια κακοποίησης. Το περίεργο είναι πως βρέθηκε γυμνή φορώντας μόνο ένα πανάκριβο ζευγάρι γόβες. Εικάζεται πως πρόκειται για έγκλημα πάθους. Η σορός της βρίσκεται στο νεκροτομείο και οι αρχές πιστεύουν πως κάποιος θα την αναζητήσει και θα έρθει για αναγνώριση.

Έπρεπε να μάθει να μάθει ποια ήταν αυτή η κοπέλα. Για κάποιο λόγο αισθανόταν τύψεις για ό,τι έπαθε λες και ευθυνόταν για τον θάνατό της, ενώ ταυτόχρονα φοβόταν μήπως έπρεπε εκείνη να ήταν νεκρή...