Ben ve Carlino parkın ortasındaki dondurmacının önünde duruyorduk.Dondurmacı elinde kepçesi, bizi gülerek karşılayarak şöyle dedi.
''Eee çocuklar neli istersiniz ''.
''Ben ise ona bir top limonlu ,bana çilek ve çikolatalı''diyerek dondurmacıya baktım.
''Maria '' ama ben ödeyeceğim , diyerek sözümü kesti.
''Kesinlikle olmaz diyerek , karşı çıktım.
Maria ise '' Ama bugün benim doğum günüm , benim ödemem gerek!'' diye diretiyor.
Maria uzun bir süre sessiz kalıyor.Bunun nedenini de ikiside bilmiyor.Parkın ordaki banka oturuyor ikiside.Çok sürmüyor, yanlarından sınıflarından Roberto geçiyOR.Uusulca Maria'nın yanına yaklaşıp '' Doğum günün kutlu olsun Maria'' diyerek , Mari'nın gözlerinin içine bakıyor.Maria '' Teşekkür ederim Roberto '' diyerek ' bana dönüyor.Roberto'nun yüzü kızarmış ve gözlerinin içi parlıyordu.Bunun sebebi Maria olmaylıydı sanırım.Maria da aynı duygular içindeydi.Bunu gören ben Maria adına çok mutlu olmuştum.Çünkü Maria hep mutsuzdu , mutlu olmak onun hakkıydı elbette.Artık isteklerine kavuşmak üzereydi.Önceden beri Roberto'ya karşı bir şey hissediyordu.Ama Roberto o zamanlar yan sınıflarından kendinden 2 yaş büyük olan Marry'i seviyordu.Artık tek svediği kız Maria'dı.Sonunda Maria bana '' Carlino sen bu şeylere ne diyorsun?'' Sence Roberto bana karşı bir şeyler hissedecek mi ya da hissediyor mu ?'' diyerek , sustu ve sözü bana bıraktı.Ben '' olabilir çünkü yüzü kızarmıştı ve gözlerinin içi parlıyordu .Eğer sen de ona karşı bir şey hissediyosan onunla konuşmalısın geç olmadan , diyerek sustum.Vakit geç olmuştu .Banktan kalkıp ikimizde evimizin yolunu tuttuk.
