Zümra Ve Derda

İş Güç 😉

Zümra'dan:

Koştur koştur Derda ile evden çıkıp ayrıldık. O camiye koşuyordu ben ise onun evine. Şirkete gidecektim ama son anda Aslıhan'ın yardım çağrısına kayıtsız kalamamıştım. Soluk soluğa eve vardığımda bahçe bir sürü kadın kaynıyordu. Ekmek yapıyorlardı. O kadınların çocukları etrafta koşturuyordu. Bir sürü karışık ses vardı. Hem iş yapıyorlar hem konuşuyorlardı. Kalabalık ortamları severdim ama burası fazla kalabalıktı. Birkaç kadın birleşmiş ekşili köftenin köftesini yuvarlıyordu. Birkaç kadın dolma dolduruyor, birkaçı sarma sarıyor, birkaçı derken liste uzayıp gidiyordu. Büyük ihtimalle Canan teyze Ramazan boyunca yorulmak istemediği için yemekleri önden hazırlıyordu. Annem de öyle yapmıştı. Ama o tek olduğu için çok önceden yapmıştı tüm bunları. Aslıhan'ın sesiyle kendime gelip kalabalığın arasında onu bulmaya çalıştım. Birkez daha seslendi.

"Sesime gel Zümra!!!"

Sadece gülüyordum cevap olarak.

" Bu kadar ses arasından sesini ayırıp yol bulmak zor!!!"

Diye bağırdım. Aslıhan da gülmeye başladı. Sesini duyuyordum ama gerçekten nerden geldiğini seçemiyordum. O kadar çok ses vardı ki mümkün değildi sesini bulmak.

" Bekle geliyorum!!!"

Yerimde durup beklemeye başladım. Birden bire sağ bileğimden yakalanıp nasıl olduğunu anlamadan mutfağa çekildim. O şaşkınlıkla sadece Aslıhana bakıyordum.

Zümra:
" Nasıl bu kadar hızlı yaptın bunu? Işınlandım sandım."

Ebru:
" Ohooo bu hız ne ki? İşte sen de Gaziantepliyim diye geçin( övün,konuş) dur."

Bunu bana söyleyenin Ebru olduğunu anlamam saniyeler içinde görüş açıma girmesiyle oldu. Bu kızın amacı neydi de benimle böyle konuşuyordu? Diye düşünürken Yasemin abla içeriye girdi.

Yasemin:
" Kızlar oyalanmayın hadi işlerin yetişmesi lazım. Zümra hoşgeldin canım."

Zümra:
" Hoşbuldum Yasemin abla. Yardım lazım deyince koşup geldim."

Yasemin:
" İyi yapmışsın canım. Cidden yardıma ihtiyacımız var."

Ebru:
" Yasemin yenge sende yani. Zümra buranın işlerini ne bilir. Ne bilsin de ne beşarlasın( becerebilsin, yapabilsin) acep. Daha şiveli gonuştoğnu bile görmedik."

Yasemin:
" Öğrenir elbet. Bilmey diye yardımda mı etmesin?"

Ebru:
" Biz iş mi öğretcek yohsa iş mi edecek?  Ahşama gadar bu işlerin bitmesi gerek biliniz bunu demi."

Aslıhan:
" Derda abim dedi Ebru. Zümra'nın canı sıhılmasın dedi. Yapmada bile öğrenir Zümra zeki bir gız dedi. Abim yalan mı söyley Ebru. Sen abime ne dimek isteyn. Abime deym mi seni? Valla derim sağa yalancı Didi Ebru derim. Abim ne dur o zaman sağa hıı bi düşün istersen. Hele bu ahlından geçir olcahları."

Ebru:
" Tamam be bi şey dimedik. İşler yetişmezse o zaman görürüm ben sizi."

Yasemin abla ve Aslıhan'ın Ebru' ya karşı beni korumalarını sadece dinledim. Ama Aslıhan'ın son dedikleri ve Ebru'nun Derda'dan  çekinmesi kafamı karıştırmıştı. Ebru son sözü söyledikten sonra mutfaktan cıktı ben de onlara bunların sebebini sordum.