K I R M I Z I

•T a n ı t ı m•

- Satır arası yorumlarınız benim için çok kıymetli.🌸 -

°
°
°
°

| H a z a n A k ç a |

Ben Hazan, Hazan Akça.
Hazan sonbahar demekmiş, annem zamanında öyle dedi.
Babam güz aylarını çok severdi, o aylarda el ele tutuşup ormana gider, birsürü sarı/turuncu yapraklar toplardık.

Ben eskiden bayılırdım babamla yapraklar toplamaya.
Her akşam bir gözüm kapıda işten gelmesini beklerdim, kapı çaldığında ise merdivenlerden seke seke inerek paçasına sarılırdım.

Eve ceplerimiz yaprak dolu gelirdik ve annem buna kızardı tabi..
Ama kızının o kocaman yeşil gözlerini görünce yumuşar,
sarı saçlarıma bir öpücük konudurup ellerimi yıkamamı tembihlerdi.

O sıcacık günlerin üzerinden yıllar geçti ve bana geriye kalan tek şey anılarım ve babamın resim atölyesi oldu.

~

Tuvalın üzerine kırmızı ile son yaprak desenini de çizip geri çekildim.

Ellerim kıpkırmızı olmuştu ama bu benim umrumda değildi, hatta hoşuma bile gitmişti.
Derin bir nefes vererek ayaklandım ve ellerime bulaşmış olan boyayı umursamaz bir şekilde üzerime sildim.

Yüzümde kocaman bir tebessüm ile yaptığım tabloya baktım.

Yapıyorsun bu işi be kızım!

Koluma taktığım lastikle saçlarımı salaş bir topuz yaparken bile gözlerim tuvalın üzerindeydi.

O an aklıma gelen şeyle donup kaldım.

Ellerine bulaşmış olan boyayla yeni yıkadığın saçlarını batırdın! aferin sana Hazan!

Kendi kendime kızarak atölyenin deposundan yukarı kata çıktım.

Burası benim hem ekmek teknemdi, hem de ailemi kaybettikten sonra tutunduğum bir dal.

Tutunduğum bir diğer dal ise Asel'di, çocukluk arkadaşım.

Beni en dipten çekip çıkaran ve içimdeki o neşeli kız çocuğunu tekrardan hayata getiren o güzel gözlü kadın.

°
°

| A s e l B a r l a s |