Uzun bir süre hikayenin, iki kitap tutacağı arasındaki kitaplar gibi ölümle başlayıp ölümle bittiğini sanmıştım.
Ancak, o kadar emin değilim. Yalnız, başı boş okyanusun ortasında öylece duran bir gemi gibiydi kafamın içi. Hiç bir beklentisi olmayan sadece hayatta kalmaya çalışan bir gençtim. Aile sevgisinden mahrum kalmış, a sosyal olmaya mahkum edilmiştim, Hayatımın dönüm noktasındaydım.
Kusurlarımı yüzüme vuran bir ailede dünyaya gelmiştim, bu benim hatam değildi ailemi ben seçemezdim onca sorunun üstesinden gelmem gerekti çok acılar çektim ağza alınmicak küfürler yedim fakat bunları hak ettiğimi sanmıyorum. Ailem o kadar baskıcı o kadar kısıtlayıcı ki dışarı çıkmamı arkadaş edinmemi dahi istemiyordu. Şuana kadar gezdiğim tek yer minik odam. oraya haps olmuştum sanki odamdan çıkmak dahi istemiyordum çünkü her çıkmaya çalışsam sayılmicak azar ve beddua yiyordum anlicağın pisikolojim hiç iyi değildi
Bende asosyal olmaya karar verdim. 7/24 telefonla online oyunlar oynayıp yeni arkadaşlar ediniyordum mutluydum onlar bana iyi geliyordu, kaça bileceğim tek yerdi oyunlar, en azından kısa bir süreliğine kafamı toplayabiliyor dertlerden uzaklaşıyordum. Sanal arkadaşlarımla sabahlamak hoşuma gidiyordu. derdime ortak oluyor, her koşulda beni destekliyolardı o kadar uzakta olmalarına rağmen onlarla mutluydum
Taa ki o güne kadar..
Part 2 >>>>
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bir depresif gencin hikayesi
ChickLit"yaşanmış veya yaşanması mümkün olan şeyler içermektedir"
