Günışığı ile uyandı Evan, günleri aynı ve sıkıcıydı çantasını hazırladı ve çıktı, yolda giderken her zaman ona evladı gözüyle bakan komşusu seslendi. "Sakın aşağı inme ve bulut olmayan yerlerde durma!" Evan içinden "ben artık çocuk değilim hala anla...
🎶🎶🎵🎵🎶🎶 bu kısmı gördüğünde şarkıyı aç ve 00:57'ye getir lütfen.
Günışığı ile uyandı Evan, günleri aynı ve sıkıcıydı çantasını hazırladı ve çıktı, yolda giderken her zaman ona evladı gözüyle bakan komşusu seslendi. "Sakın aşağı inme ve bulut olmayan yerlerde durma!" Evan içinden "ben artık çocuk değilim hala anlayamadı" diye geçirdi, Evan bir kere yaptığı hatayı ikinci kere yapmazdı heleki bu hata ilk yaptığında sevdiği birinin ölümüyle sonuçlanmışsa. söylenenlere aldırmayarak okula gitti derslerde dışarıyı izledi sadece, buna rağmen sınavlardan hep iyi Notlar alırdı.
"Hey Evan, aşağıdakilere bir şeyler fırlatacağız okuldan sonra, geliyor musun?"
Evan Olivia'nın sesi ile doğruldu. "Hayır." Evan'a çok hızlı bir şekilde taş atıldı, Evan ise soğukkanlılıkla onu tutmuş ve sanki çok kolaymış gibi göstermişti. "Hadi ama gerçekten hızlısın taşları onların kafalarına isabet ettirebileceğinden eminim." "Bununla ilgilenmediğimi söyledim." Liam daha fazla üstelemedi ama Olivia sinirliydi. "Bonunla elgilönmadeğimi saylödim." Evan sinirli değildi bunu gören Olivia'nın öfkesi katlandı, çantasını topladı ve tam gideceklerken büyük bir çakıl taşını tüm gücüyle fırlattı ama yinede Evan eliyle kavradı taşı. "Tutmasaydım bu taş kafama gelebilirdi." "Amacımda oydu zaten mankafalı" Evan bozulmuştu, "Dedi matematikten 10 alan kız." "Dedi annesini öldüren çocuk!" Olivia yanlışıkla ağzından kaçırmış olduğu sözlerle Evan'ın gözlerinin elmas gibi parlayan yaşlarla dolmasını sağlamıştı. "B-ben öyle demek i-istemedim" "Ama dedin" Evan koşarak okuldan ayrıldı. Annesi öldükten sonra babası bu acıya dayanamamış ve hayata gözlerini yummuştu. Hiç kimsesi kalmamıştı zavallı çocuğun. Sırf kendi aptallığı yüzünden zarar vermişti sevdiklerine, gizli saklanma yerine gitti, saklanma yeri bulut ormanının içinde bulunuyordu etrafı saran bembeyaz bulutlar öyle güzeldi ki. Ona annesini hatırlatıyordu, canını daha çok yakıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Çizimim iyi değil üzgünüm.) bulutların tam ortasında bir ağaç vardı oğlan ağaca doğru haykırdı "Annemin ölümü benim kadar seninde suçun!" Ağacın yanına oturdu ve hıçkırmaya başladı, o ağlarken sanki rüzgarda esiyor onun saçlarını usulca okşuyor bunun yanında ağaçla beraber bir şarkı söylüyordu, o melodi o kadar güzeldi ki, melodiye bir ses daha katıldı. İnce ama güçlü, büyüleyici olduğu kadarda keder dolu. Evan bu güzel sesin sahibini merak etti onun dışında bu yeri bilen yoktu. Etrafına baktı, kimse yoktu yanlış mı duyuyordu kulakları yanılıyor muydu yoksa? Hayal gibi olan bu sesin gerçek olduğundan emindi, öyle umuyordu yani. Aşağıya baktı ki bakmaz olaydı bir kız onu görmüştü ya da görmemişti kız şarkı söylerken bir yandanda gökyüzünü seyrediyordu. Oğlan kızın onu gördüğünü sanmış ve bir anda paniklemişti ayağa kalkmaya çalışırken bir yandanda onu görmediğini umuyordu, ve ayağı kaydı bulutların arasından aşağı doğru süzülmeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Sadece adam benim çizimim.) kanatlarını açmaya çalışıyordu, bağırmaya çalışıyordu ama nafileydi, kanadı kırık bir serçe gibi yaşam mücadelesi veriyor gökyüzünde çırpınıyordu yere çarpacaktı, yere çarpıp ölmese bile büyücüler tarafından bulunacak hayatı sona erecekti genç delikanlının. Yıllarca ne için eğitim almıştı, notları hep çok yüksekti ama anlamı neydi ki? Ölümün eşiğinde hiç bir şeyin anlamı kalmıyordu bunu çok iyi kavramıştı oğlan, göz yaşlarını akıtmaya başladı, uçma dersi almıştı yıllarca ama en ihtiyacı olduğu zaman kanatları ihanet etmişti ona. Melodiye katıldı, son anlarında kızın söylediği melodiye katıldı,
🎶🎶🎵🎵🎶🎶
kıza bakıyordu bir yandan ölümün eşiğinde. Kız ona bakıyor genç oğlan ise kıza, ikiside melodiyi söylüyordu ne kadar uzak olsalarda duyuyorlardı birbirlerini sanki. Bu iki yabancı kişi sanki çok yakınlarmış gibi söylüyordu şarkıyı. Evan yavaşladığını, hafifleştiğini hissetti artık hızla düşmüyordu yavaş bir şekilde süzülerek iniyordu, yere çok yaklaştığında bacağını yere koydu. Şaşkınlık içinde etrafına bakıyordu, "büyücüler" diye fısıldadı kendi kendine, arkasından soğuk bir ses duyuldu " merhaba" bu o kızdı, "iyi misin?" "Aaaaa, Cadıı!" Kız yüzünü buruşturdu, " belkide seni kurtarmamalıydım" diye fısıldadı kendi kendine tam arkasını dönüp gidecekken kız, sordu genç oğlan "Beni neden kurtardın?"arkasını dönmeden konuştu genç kız "Pek ben seni kurtardım sayılmaz melodiye katılan sendin sonuçta" Evan şaşkınlığını ve merakını gizlemeye çalışarak, "O bir büyü müydü yani?" "Sayılır," "Ama daha önce radyoda duymuştum niye radyoda böyle bir şey yayınlasınlar ki?" Kızın kafası bu soruları kaldıramayacak kadar yorgundu. Ve aldırmadan yürümeye başladı. "Hey nereye gidiyorsun sana diyorum, pişt alo hala gidiyor, senin yüzünden buraya düştüm, yukarı çıkana kadar hiç bir yere gitmiyorsun!" Kız görmezden geliyordu, oğlan kızın yanına koştu, "Nolur bulunursam öldürülürüm lütfen." "Ben bir cadı olduğuma göre ailemde öyledir değil mi?" "Onlar acımasızdır ölüceğin asıl yer benim yanım olur." Titredi Evan, ne yapacağını bilmiyordu. Kız arkasını döndü ve ona bir anahtar uzattı, "Bu ağaç evimin anahtarı al bunu orada istediğin kadar kalabilirsin." Evan minnettar bir şekilde anahtarı aldı "Peki ağaç ev nerede?" Bir anda bir kaç kilometre arkada kalan bir ağaç ev belirdi, oğlanın göz bebekleri şaşkınlıktan küçücük olmuştu. Kız eve giderken usulca delikanlıda onu izledi.
