Tesadüf Aşk

2.Sınıf

Herkese keyifli okumalar.

Sessiz olmak suç muydu? Belki de konuşacak gücüm yoktu. Neden insanlar susup konuşmayanlara saf diyordu ki? Diğer insanlar gibi olmak istememem mi beni saf yapıyordu? Sevmediğim insanlara karşı sahteden gülemediğim için mi saftım? Yapmacık olamıyordum tüm suçum bu muydu yani?

Hiç kimseyle konuşmuyordum 1.sınıftaki kimseyi sevmemiştim onlarda bana tuhaf tuhaf bakıyorlardı hissediyordum. Sürekli bunları düşünmekten de derslerime odaklanamıyordum. Denemelerim kötü geçmişti. Aslında çalışıyordum ama odaklanamıyordum boş çalışıyordum.

Okulda da her şey çok kötü gidiyordu tek arkadaşım vardı Beyza o da beni bırakıp yeni tanıştığı kızlarla takılmaya başlamıştı. Yani okulda da yanlız kalmıştım. O yüzden okulda ya uyuyordum ya da test çözüyordum. Beyzanın neden beni birden yanlız bıraktığını anlamaya çalışıyordum. Ona sormaktan çekinmiştim.

Okuldan sonra eve gelmiştim. Annem yine kızgındı bana denemelerim kötü gittiği için. Tüm akrabalarımızı arayıp denemelerimin kötü gittiğini söylemişti. Annem hep böyleydi çocukları kötü bir şey yapmışsa hemen söylerdi eminim denemelerim iyi geçseydi saklardı.

Sürekli bu kızdan hiç bir şey olmaz bak görürsünüz diyip duruyordu annem. Çok moralim bozulmuştu odama geçip ağladım dakikalarca. Zaten zor bir yıl geçiriyordum annemde bana destek olacağına köstek oluyordu.

Dershaneye gitmek için hazırlanmaya başladım. Annemde sürekli bana bağırıyordu hazırlanırken. Kader hocalara çözemediğin soruları sor girişken ol diyip duruyordu.

Evden çıkıp dershaneye geldiğimde hayatımın şokunu yaşadım. Rehber öğretmeni bir hafta sonra denemelere göre sınıf değiştirme yapacaklarını söyledi. Benim denemelerim kötüydü ve 2. sınıfa düşeceğim garantiydi. Şimdi ben anneme ne diyecektim bana kızacaktı. O an saatlerce ağlayasım geldi ama dershanede olduğum için tuttum gözyaşlarımı.

1 HAFTA SONRA
Anneme dershaneden mesaj gelmişti 2.sınıfa düştüğüme dair. İşte o an yerin dibine giresim geldi. Annem bana sinirlenmişti hemde çok. Sen malsın okumazsın bir sürü para verdik biz dershaneye lay lom yapmaya gidiyorsun. Hocalara soru sormuyorsun. Okumazsan hizmetçim olursun elimi dokunmam eve her şeyi sana yaptırırım.

Yapmak sorun değildi ki ağrıma dokunuyordu annemin dedikleri. Anneler ne olursa olsun evlatlarının yanında olmaz mıydı annem neden böyle değildi ki? Ben o beni sevsin onun istediği bir evlat olayım diye elimden gelen her şeyi yapıyordum.

Dershaneye gitme saatim gelmişti. 2.sınıfa düştüğüm için gitmek istemiyordum dershaneye. Annem şimdi hocaların gözünden düştün diyordu. Haklı mıydı bilmiyordum.

Sınıfa girdiğimde bu sınıftaki herkesten nefret eder gibi baktım. Sanki 2. sınıfa düşmemin nedeni onlarmış gibi baktım ve en öne oturdum.

Ders yine Matematikti. 1.sınıfların ve 2.sınıfların hocaları aynıydı en azından bunun için sevinmiştim. Dersteki tüm soruları cevaplıyordum bu sınıfa gelince bana özgüven gelmişti. Selinden de kurtuluştum o 1. sınıfta kalmıştı.

Zil çaldı kimseyle konuşmadım. Çoğu 3.sınıftan 2.sınıfa yükselmişti. Kendileriyle gurur duyuyorlardı tabi. 1.sınıftaki erkekler çok sakindi teneffüslerde bile test çözüyorlardı boş boş dolaşmak yerine. Ama bu sınıftaki erkekler böyle değildi boş boş konuşuyorlardı ve çok ses yapıyorlardı ders çalışmak gibi amaçları da yoktu.

Aradan bir ay geçti tabi bu süre zarfında sınıftaki kimseyle konuşmadım. Yine denemelerden sınıf değiştirme yapmışlardı ve ben 1.sınıfa yine yükselememiştim. Selin de 2.sınıfa düşmüştü kendine o kadar sinirliydi ki. Sınıfa girdiği andan itibaren herkesi aşağılıyordu. Ders başlayınca da hocaların bu sınıfa daha basit sorular çözdüğünü söylemeye başladı Selin. Sınıftaki herkes Selinden nefret etmişti.

İnsanlar nasıl başka insanlara aşağılayıcı sözler soyleyebilirlerdi ki? Bende bu sınıfa gelmiştim evet farkındaydım burası 1.sınıf gibi değildi ama kimseyi de bu yüzden aşağılamazdım. Kimseyi kırmayı üzmeyi sevmezdim ben onlar beni kırarlardı üzerlerdi ama ben ağzımı açıp tek kelime etmezdim. Kimsenin hatalarını yüzüne vurmazdım. Herkesin hayatı istedikleri hedefleri farklıydı. Belki sınıftaki diğer kişilerin yaşadıkları hayat zordu kimse kimsenin neler yaşadığını bilemezdi ki.

Sevdiğim arkadaşım Dilara da 2.sınıfa düşmüştü ve konuşmaya başladık tek anlaşabildiğim kişiydi o da benim gibi sakin sessiz biriydi.

Tabi bir de Seval vardı o da okuldan arkadaşımdı. Neden bu dershaneye gelmişlerdi ki? Tabi bizim okula da yakındı bu dershane. Seval ilk günden Selinle takılmaya başlamıştı ikisi de aynıydı. Kendilerinin çok fena olduğunu düşünen salaklar. İkisinden de nefret ediyordum.

Seval " Kader gelsene yanımıza neden bizimle hiç konuşmuyorsun?" dedi.

Cevap vermek istemedim ama ayıp olmasın diye yoo konuşuyorum dedim ve yanlarına gittim.

Selin ve Sevalin soruları varmış diye öğretmenler odasına gideceklerdi. Beni de peşlerinden sürüklediler. Fizik hocasını bulduk onlar sorusunu sordu ve hoca Kader senin sorun yok mu dedi yok dediğimde bana o zaman neden boş boş geldin dedi haklıydı aslında ne işim vardı benim burda. Selin ve Sevalde hemen hocam Kader hep böyle boş boş geliyor bizimle deyip güldüler. O an onları öldürmek istedim. Ve o an bir karar verdim onlardan uzak duracaktım. Beni aşağılamalarına izin vermicektim.

O günden sonra onların yanına gitmedim. Arada laf atıyorlardı duymamazlıktan geldim. Sınıfa onlar geldiğinden beri yine pasif kalmıştım.

Herkesten her şeyden çok yoruldum. Her şeyi kafama takıyorum. Kim ki onlar şurda bir sene sonra bir daha görmeyeceğim kişiler. Neden böyleydim ben? Herkesin beni üzmesine neden izin veriyordum? Neden sesimi çıkarıp onlara cevap veremiyordum? Belki de gerçekten saftım ama kabullenmek istemiyordum.

Evet arkadaşlar okuyan herkese teşekkür ederim. Bol bol yorum bekliyorum lütfen. İstediğiniz kadar eleştirebilirsiniz. Tavsiyelerinizi bekliyorum.