Onların desteği arkanda bir kişilerin olması sana güç veriyordu insanin destekçilerinin olması hayattaki en büyük hediyeydi
Hayatımdaki en iyi ve tek arkadaşlarım asel ve savaş ti ikisinide birbirinden farklı seviyordum
İkisininde bende yeri ayrıydı
Ve her daim ayrı kalacaktı asla eksilmeyecek hatta artacaktı
"Anlatmak istermisin?" Diye sordu asel olumsuzca kafamı salladım suan değildim
"Gelin bi odaya çıkalım" dedi savaş
"En azından istedigin seyi yapar o adami araştırırız" dediği şey dikkatimi çekti kabul ederek ayağa kalktım ve mutfaga doğru geçtim
Asel beni durdurarak konustu
"Sen gec ben kahveleri yapar gelirim biraz ayrılalım en azınsan hadi siz çıkın" demesiyle kabul edip savaşla birlikte yukarı çıkmaya başladım
"Ya kotu bir şey çıkarsa?"diye sordum icimdeki korkyu azaltmak için
Omzumu sivazlayarak konustu
"Ne olursa olsun ben burdayım asel burda merak edeceğin hiç bir şey yok tamam içini ferah tut" gercektende moralim düzelirken odaya girmiştik ve bilgisayarın başına geçerek bilgisayarın açılmasını bekledik
Savaş bir asker sayılırdı ve bu durumda teknoloji den tutup çoğu askeri işi adı adına biliyordu bir insanın öz geçmişine kadar bakardı yani o yüzden şuan ona güvenim sonsuzdu
Iyiki varlardi insanların desteğini görebileceği birileri lazımdı benimki vardı küçüklükten beri birbirimize destek çıkar asla ayrılmazdik birbirimizden ayrı olan sadece bölümlerinin vardı ve bu konuda bana destek çıkacaklarını şüphem yoktu
