nova

2

"Park Chaeyoung?" hızla ayağa kalkıp şapkamı yerden aldım ve yere düşmüş olmasını umursamadan başıma geri taktım.

"Sen, yani siz Park Chaeyoung değil misiniz?" beni tanıyor olmasına şaşırmamam gerekiyordu ama ister istemez şaşırmıştım.

"Evet benim bayan Lalisa." gülümsemişti.

"Kusura bakmayın ben yanlışlıkla çarptım size."

"Sorun değil bayan Lalisa fakat neden koşuyordunuz?" sanki bir şeyi hatırlamış gibi gözlerini açmış eliyle ağzını kapatmıştı.

"İyi misiniz?" başını salladı.

"Çalışanlardan biri para karşılığında fanlara bilgi satmış." elleri ile yüzünü kapatıp yere eğildi.

"Ortalık savaş alanına döndü, arka kapıdan sessizce çıkma planlarım da altüst oldu. Diğer herkes kalabalığı dağıtmaya çalışıyordu ben de bir şekilde gizlice çıkarım diye düşünmüştüm ama yanılmışım. Arka kapı, ön kapı her yer gazetecilerle dolu." pek iyi durmuyordu. Koşmaktan yorulmuş ve az önceki çarpışma yüzünden dağılmış gibiydi. Dirseğini tuttuğunu fark ettiğimde ona doğru yaklaştım.

"Sorun ne?" dirseğin üzerinde duran elini indirdiğinde dirseğinin kesildiğini gördüm, kanıyordu.

"Bu nasıl oldu?" telaşlanmıştım ama o benim aksime sakin duruyordu. Dirseğine bakıp gülümsedi.

"Bir yere çarpmışımdır, acımıyor merak etmeyin." neden sinirlenmiştim ki?

"Eğer isterseniz sizi buradan çıkarıp gideceğiniz yere kadar bırakabilirim hem de kolunuzla ilgileniriz." az önce yaptığı gibi gözlerini açmış bana bakıyordu. O kadar tatlıydı ki...

"Teşekkür ederim ama böyle bir şeye gerek yok. Sizi uğraştırmak ve riske atmak istemem." kaşlarımı çattım.

"Ne riski?"

"Benimle görülebilirsiniz bayan Chaeyoung, bu durum sizi rahatız edebilir." gülümsedim.

"İnanın bana bayan Lalisa sizinle anılmak veya görülmek beni asla rahatsız etmez." anlık gelen cesaret ile söylediklerim karşısında Lalisa şaşırmış bir şekilde bana bakıyor ben ise kendime lanet ediyordum. Yürek mi yemiştim ben?

"Yani aksine sizin gibi bir sanatçıyla görülmekten onur duyarım!" gergince gülümsedim. Bana karşılık olarak lalisa da gülümsediğinde ikimiz de ortamda oluşan garip havanın farkındaydık.

"Teşekkür ederim bayan Chaeyoung çok naziksiniz." tekrar gülümsemiş ve etrafa bakınmaya başlamıştım.

"Israr etmek istemiyorum bayan lalisa ama biraz daha burada böyle durursak başımıza iş açacağız. İzin verin sizi gideceğiniz yere kadar bırakayım." lalisa kısa bir süre düşündükten sonra başını salladı.

"Teşekkür ederim bayan Chaeyoung." gülümseyip elimle yolu gösterdim. Daha önce burada konser verdiğim için Jisoo'nun keşfettiği gizli çıkışın yerini biliyordum.

-

Lalisa'nın yorgun olduğunu arabama bindikten on dakika sonra uykuya dalmasıyla anlamıştım. Onu nereye götüreceğimi bilmiyordum bu yüzden onu en sevdiğim yerlerden biri olan, şehrin ayağımızın altında olduğu bir yere getirmiştim. Burası bir uçurumun kenarıydı ama fazla yüksek sayılmazdı. Arabayı uçuruma fazla yakın olmayacak şekilde park etmiş yaklaşık yarım saattir manzarayı ve yanımdaki Lalisa'yı izliyordum. On dakika kadar önce yağmur yağmaya başlamış, arabanın için soğumuştu. Genelde buraya gelip uzun uzun manzarayı izlediğim için hazırlıklıydım. Arabamın arka koltuğunda duran örtüyü alıp Lalisa'nın üzerine örtmüş her ihtimale karşı üşümemesi için klimayı açmıştım. Dirseğindeki yarayı da temizleyip koltuğunu da olabildiğince rahat uyuması için geriye yatırmıştım. Şimdi de sessizce bulunduğumuz anın tadını çıkarıyordum.

Her ne kadar belli etmemeye çalışsam da heyecanlıydım. Onunla bu kadar yakın olmak, uyurken izleyebilmek kesinlikle hayal edemeyeceğim bir şeydi. Onu seviyordum, kim sevmezdi ki zaten?

Başımı çevirip Lalisa'ya baktım. Kısa siyah saçları hafif dağılmış, aralanmış dudakları ve kızarmış burnu ile saatlerce sıkılmadan izleyebileceğim bir tablo gibiydi. Uyurken bile böyle gözükmesi adil miydi?

Gözlerimi kapatıp başımı cama yasladım. Mutluydum ve nedeninin Lalisa olduğunu biliyordum. Belki onu uyandırmamak ve gideceği yere bırakmamak başıma büyük bir bela açacaktı ama bir seferlik bencillik yapıp bir daha yaşayamayacağıma emin olduğum bu anı doyasıya yaşamak istiyordum. Sabah uyandığında Lalisa bana çok kızabilirdi, bana bağırıp çağırabilirdi ama şu ana değerdi. Lalisa her şeye değerdi.