11.Bölüm:'Gerçekler'

58 22 30
                                    

Not: Bölümdeki yabancı kelimeler çeviri yardımıyla yazılmıştır. Yanlış olan kelimeler eğer varsa düzeltebilirsiniz.

Multimedya: maNga - We could be the same...

Ezgi'den

Çığlık atarak olduğum yerde sıçradığım an. Bir hastane odasında olduğumu anlamıştım. Kimse yoktu...

Gözlerim yanımdaki telefonuma gitti. Telefonumu elime aldığımdaysa, sadece birkaç mesaj vardı.

053*******: Coraline, iyi misin, neden cevap vermiyorsun?

053*******: Pekâlâ, bekle burada, ambulansı arıyorum.

053*******: Ah, hayır, seni kaybedemem.

Altında bir mesaj daha vardı, onu da bu mesajlardan 15 dakika sonra atmıştı.

053*******: Özür dilerim, uyandığında beni göremeyeceksin. Ama emin ol, hastaneye kadar oradaydım. Ah, bu arada ametist taşı olan kolyen düşmüştü. Çantana koydum, çantan masanın üzerinde olmalı. Ve endişelenme, taşına dokunmadım ve kimse de dokunmadı.

Gözlerimi yan tarafıma doğru çevirdiğimde, çantamı görmüştüm. Hızla çantamı alıp, açtım. Ametist taşı olan kolyem duruyordu. Hızlıca aldım, ve boynuma taktım.

Coraline: Sağ ol. Bu arada... Sesin çok tanıdıktı.

Çevrimiçi

Yazıyor...

053*******: Duydun mu?

Coraline: Az çok hatırlıyorum.

053*******: Beni asla gerçekten görmedin, bunu söyleyebilirim.

053*******: Her neyse. Bari şimdi daha iyi misin, Coraline?

Coraline: Evet... Sayılır. Daha tam kendime gelememiş gibi hissediyorum ama.

053*******: Daha iyi hissettiğinde bana yazabilir misin peki?

Coraline: Tabii!

053*******: Görüşürüz, Coraline.

Yazıyor...

Coraline: Yarın görüşürüz o zaman.

Çevrimdışı | Az önce

Telefonu yan tarafıma koydum, ve ardından başımı arkadaki yastığa yasladım. Şimdi ne yapacaktım peki? Hemşirenin gelmesini mi bekleyecektim?

Kısa bir süre sonra, açılan kapıyla gözlerimi kapıya doğrulttum. Genç bir kız duruyordu, büyük ihtimalle hemşireydi.

"Ah, uyanmışsınız." Dedi kız elindekileri masanın üzerine koyarken. "Anneniz dışarıda bu arada."

Şokla gözlerimi kadına çevirdim. "Ne?" Dedim korkuyla. "B... Bakın o kadın benim annem felan değil. Babamı aramam lazım, yalvarırım içeriye almayın!"

Kız, şaşkın bir şekilde bana bakakalmıştı. "Pekâlâ... Ağlamana gerek yok. Babanı arayabilirsin. Eminim o bu konuyu daha iyi çözer, değil mi?"

Coraline (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin