Elimde kılıçla geziyorum. Nerde olduğumu hala anlamıyorum. Yavaş yavaş yürüyordum ki ileride bir dağ gördüm. Yemyeşildi, oraya gitmek istedim.
Gidince ayağım taşa çarptı ve sendeledim. Taşa bakınca yanında güzel bir çiçek gördüm. Koparttım ve cebime kordum. İlerlemeye devam ettim.
Dağa çıkmıştım. Aşağısı çok güzel gözüküyordu. Ama koca dağa çıktığım için bacaklarım ağrıyordu ve öğlen olmuştu. Kötü bir şey daha vardı. Hava soğuktu. Üzerimdekiler sıcak tutmadığı için donmadan aşağıya inmeye karar verdim.
Aşağı indim ve açıktığım için yiycek bir şey aramaya başladım. Hiçbir şey yoktu. Ama ben yorgunluktan ölüyorum. O kadar dağa çıkıp indim.
Bir ağaç gövdesine sırtımı yaslayarak oturdum. Azıcık gözümü kapatsam en olur ki.. Uyumadım bu sefer sadece gözlerimi dinlendirdim.
Güzel bir koku gelmeye başladı ne olduğunu anlayamadım ama benden geliyor gibiydi. Aklıma demin cebime attığım çiçek geldi ama onu koparmıştım kokamazdı. Yine de elime aldım ve kokladım gerçekten de
koku çiçekten geliyordu ve solmaya başlamamıştı bile.
Çiçeği yanıma koyarak kılıca bakmaya başladım çok güzel gözüküyordu ama nerden geldiğini hala bilmiyorum. Hatırladığım sadece adım ve yaşım başka hiç bir şey.
Bir anda arkadan bağrışma sesleri gelmeye başladı. Sesler yakınlaştıkça ne söyledikleri daha da fazla çıkıyordu. Ne olduğunu anlamak için atağa kalktım ve etrafa bakındım biraz korktuğum için de kılıcı elime aldım. Sonra bir adamla bakıştık. O benim olduğum tarafa doğru gelirken bağırmaya başladı.
(?): SENİ S!K! ŞİMDİ ELİME DÜŞTÜN SEN O!OSPU!
Sonra bi adam daha görüldü ve o da bu tarafa doğru gelmeye başladı.
(?-2): UNUTMAYIN ONU YAKALAYINCA ÖLDÜRMEYİN!
(?): O Bİ ELİME DÜŞSÜN!
Bir anda sis çöktü ve önümü göremez hale geldim. Elimde kılıç ve burnumdaki güzel kokuyla beraber etrafa dehşetle bakıyordum ki. Bi anda önümde Sanemi belirdi ve kendimi en az 9-10 metre sürüklenirken buldum ve ağaçlara çarpıyordum en son bi duvara çarptığım anda bilincimi kaybettim ve bayıldım.
●~~~~~~~~●İki gün sonra●~~~~~~~~●
Gözlerimi açtığımda ne olduğunu anlamaya çalışırken her şeyi hatırladım. Hatta her şeyi. En son kafamı ağaca vurmuştum. Şimdi nereye vurduysam artık.
Beni duvara bir zincir yardımıyla sol elim ve sağ bacağımdan zincirlemişlerdi. Yetmezmiş gibi bir de boynumdan da zinciri dolamışlar çok rahatsızlık verici bir his ve boğazım ağrımış. Çünkü zinciri sıkmışlar! Ayrıca sadece ayağa kalkıp 1-2 adım ileri gidebiliyorum başka bir şey yok.
İçeriden ayak sesleriyle konuşma sesleri geldi.
Gyomei: Uyandı gibi hissediyorum. Uyandıysa anında sorguya çekicez artık ona kibar davranmıycam.
Muichiro: Evet, bende.
Dediklerini anladım ve sonra göz göze geldik.
Gyomei: Sonunda uyandın.
Keiko: Eh-
Muichiro: Bunu neden yaptın ki? Ne gerek vardı.. BİR İBLİSLE ANLAŞMA YAPMAYA!!... CEVAP VER KEİKO!
Keiko: Sadece.. (eskiden "eğlenceli olabilir" dediğini hatırladı) ..sadece bilmiyorum.
Gyomei: Bunu iş olsun vakit geçsin diye mi yaptın? Bunu kimler yapar bilir misin? İblisler.. ve sen onların insanlaşmış halisin senin gibi insanlar ölmeyi hak ediyo.
