AŞKA ESİR

29.bölüm

Bir başka dünyanın insanıyız...

Belki de ölüm birbirimizin değerini anlamamız için vardır. Belki de daha da sıkı sarılmamız gerektiğini anlatıyordur. Peki biz ne yaptık, bunu bile bile kırdık birbirimizi. Zamana bıraktık. Zaman sadece kayıptı.

Peki simdi ne olacaktı. Bundan sonra kokusunu soluyamayacaktım, bundan sonra sesini duyamayacaktım, bundan sonra sarılamayacaktım, sakalına dokunamayacaktım,öpemeyecektim. 

Benim yüzümden olmuştu. Eğer git demeseydim mirza yaşayacaktı. Yiğitin ona baba diyişini duyacaktı. Bizi bırakmayacaktı. Her şeye inat yaşayacaktı.

Doktor güçlü demişti,bizim için dayanmıştı ama ben bitirmiştim bizi. Bize şans vermemiştim. Sevdiğim adamı kendi ellerimle ölüme yollamıştım. Biz ne yapmıştık ki sevmekten başka. Neden bize bu kadar acımasız davranmıştı hayat. Mirza sevdasına sahip çıkmıştı, onun sevdası da kendisi gibi güçlüydü, gerçekti. Ben ise güçsüzdüm şimdi ise yiğit babasız, ben yarım, mirza ise uyuyordu...

...

Doktorun dediği sey ile berçem yıkılmıştı. Bağırıyordu, bütün hastane berçemin haykırışlarını duyuyordu.
En çok duyguları hastane duvarları görmüştü. En büyük sevinci, en büyük hayal kırıklığını...

Berçem bağırıyordu.

"Mirzaaa, geri dön ne olur geri dön. Bırakma bizi. Yiğit daha sana baba demedi"

Dediğinde emre berçemin yanına çöktü.

"Yenge, yenge ne olur yapma"

Dediginde doktor tam gidecekti ki hemşire çağırdı.

"Hocam koşun hastanın kalbi çalıştı."

Dedigi an emre de berçem de şok olmuştu. Doktor koşarak içeriye girdiginde berçem ağlıyordu. Yigiti kucağına aldı.

"Ne olur Allah'ım ne olur onu bize bağışla."

Diyip hüngür hüngür ağladı.

Emre köşede çaresizce bekliyordu. Göz yaşları onun da sel olmuştu. Abisini kaybetmişti. Yaklaşık 45 dakika içeride kaldıklarında emre de bercem  icinde saniyeler geçmiyordu. En sonunda doktor çıktığında berçem ve emre bir anda doktorun yanına geldi.

"Ne oldu doktor yaşıyor değil mi"

"Mirza beyin bu hayatta yasamak istediği cok sey var anlaşılan. Imkansızları başarıyor.  Hayata tutundu."

Dedigi an berçem yiğiti öpüp göğe baktı.

"Şükürler olsun Allah'ım. Şükürler olsun"

Dediginde emre de sevindi.