Bring My Soul To The Universe

အပိုင်း(၂၂)

"ဂျူဟျွန်း"

"ရှင်"

"ဟော...အဲ့လိုထူးစရာလား"

"ဟင်"

ရုတ်တရက်လန့်သွားတဲ့ဂျူဟျွန်းက ဆူးလ်ဂီရင်ခွင်ထဲကနေ မော့ကြည့်သည်။

"ဂျူဟျွန်းအဲ့လိုထူးရင် ဒီနားကအကောင်ပေါက်လေးကအငြိမ်မနေဘူးခုန်လာတာ။ ဂျူဟျွန်းကြားရဲ့လား"

"အင်း...ဂျူဟျွန်းကိုချစ်တယ်ဆိုပြီးတဖွဖွပြောနေတာမလား"

"ကြည့်....သူသိပြန်ပြီ"

ဂျူဟျွန်းရဲ့ရယ်သံလွင့်လွင့်လေးက ပန်းခင်းအနှံ့။
ဆူးလ်ဂီရင်ဘတ်ထဲကလိပ်ပြာလေးတွေထပျံ၀ဲသည်အထိ။ အခုထိဖူးငုံနေသေးတဲ့ကျူးလစ်ဝါတွေ
ဂျူဟျွန်းရဲ့အပြုံးအောက်မှာ ပွင့်ကုန်တော့မှာပဲ။

"အိမ်လေးထဲသွားရအောင်"

"နေပါဦး ဂျူဟျွန်းရဲ့။ မေးစရာရှိလို့"

ဂျူဟျွန်းကမေးလေဆိုသည့်မျက်နှာဖြင့် ဆူးလ်ဂီကိုကြည့်သည်။

"ဒီခြံလေးက"

"၀ယ်ထားတာသိပ်မကြာသေးဘူး။ ကျူးလစ်၀ါတွေပြည့်နေတဲ့ပန်းခင်းကြီးကိုမြင်ချင်လို့ ကိုယ်တိုင်ပျိုးထားတာ"

"ဂျူဟျွန်း ကိုယ်တိုင်လား။ လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေတော့ ထိခိုက်ကုန်တော့မှာပဲ"

"အပိုတွေ"

ဂျူဟျွန်းရဲ့မျက်စောင်းနုနုလေးက ရင်ထဲမှာစူးခနဲ။ ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလွန်းလို့ ဒီအမျိုးသမီးကိုဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ။

"အပိုတွေမဟုတ်ရပါဘူး။ ဂျူဟျွန်းကိုသေးသေးလေးတောင်အထိခိုက်ခံနိုင်တာမဟုတ်ဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် နှလုံးသားထဲမှာဝှက်ထားချင်တာသိရဲ့လား"

"အို..."

ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး ခေါင်းငုံ့သွားတဲ့ပန်းလေးကို လိုချင်သူသိပ်များတာပဲ။ ၀င်ရောက်လာသည့် စိုးထိပ်စိတ်ကြောင့် ဂျူဟျွန်းလက်ဖဝါးတွေကိုနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ အသက်၂၁အရွယ်မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ရူးသွပ်မှုလိုဆိုပါစေ။ ဂျူဟျွန်းရဲ့အနားမှာသက်ဆုံးတိုင်ရှိနေ‌ချင်သည်။