หลังที่ฉันเก็บของอะไรต่างเสร็จ ฉันเลยหยิบโทรศัพท์ของอิตานั่นที่วิ่งชนฉันมาดู อย่างแรกเลย ฉันเข้าไปดูที่แกลเลอรี่ ฉันกดดูรูปอิตานั่น เขาดูหน้าตาหล่อทีเดียวเชียว ดวงตาสีฟ้า จมูกโด่งมาก ริมฝีปากบาง อย่างกับฝรั่งเลย แต่เดี๊ยวเขาก็ฝรั่งนะ เห้ยยยยัยปิงแกบ้าแล้วเนี่ยยย ฉันกดดูรูปไปเรื่อยๆ จนนึกได้ว่าต้องโทรหาพ่อกับแม่ ฉันเลยวางโทนศัพท์อิตานั่นลงแล้วหยิบของฉันมาบ้าง ฉันจะกดโทรหาพ่อแต่ ได้ยินเสียงใครมาเคาะประตู ออกไปดูก่อนแล้วกัน
" อ้าว ว่าไงไมล่า" ไมล่าไม่ทันได้ตอบก็ลากฉันลงไปข้างล่างเลย
" ฮาย ปิง " ใครก็ไม่รู้มายืนอยู่หน้าฉัน 3 คน ผู้ชาย 2 ผู้หญิง 1 ฉันล่ะงง
"ฮาย" ฉันยิ้มหวานให้สุดๆเลย 55 ไมล่าหันมาหาฉัน
"ปิง นี่เพื่อนฉัน คนที่อยู่ขวามือสุดชื่อ แจ๊ส " เพื่อนไมล่านี่เอง คนชื่อแจ็สนี่หน้าตาน่ารัก สูงมาก ไมล่าพูดต่อ
"คนต่อไปชื่อ ลูคัส" ไมล่ามากระซิบข้างหูฉัน "ที่เธอคิดว่าเป็น โรคจิตไง" ห๊ะ แต่หน้าตาคุ้นแฮะ เคยเห็นที่ไหนนะ แต่ไม่ใช่เคยเห็นที่หน้าต่างแน่นอน เพราะตอนนั้นฉันเห็นไม่ค่อยชัดเลยไม่รู้หน้าตายังไง
"และ คนสุดท้ายชื่อ แอมเบอร์" เฮ้อ แอมเบอร์เขาออกจะเท่ๆมากอ่ะ ฉันก็แนวเท่ๆเหมือนกัน แอมเบอร์ผมเธอสีแดงประกาย สงสัยจะย้อม ตาสีเธอออกจะน้ำตาลนิดๆ จมูกโด่งๆ ริมฝีปากค่อยบาง แต่โอเคเลย
"ยินดี ที่ได้รู้จักค่ะ" พวกเขายิ้มอย่างเป็นกันเอง ยกเว้นอิตาลูคัสเขานิ่งมาก
"เช่นกันนะ" แอมเบอร์กับแจ๊สตอบยกเว้น.....ลูคง เฮ้อ ลูคัสสสส
"นายเป็นไร ลูคัส" ไมล่าถามได้โดนใจฉันมาก
"เปล่าสักหน่อย"อิตานั้น ตอบอย่างหน้านิ่งมาก
"โกหกชัดๆ"ฉันบ่นเบาๆ แต่ไมล่าได้ยิน เขากระตุกยิ้มให้ฉันนิดๆ
"เอ่อ นี่เราจะไปได้ยังเนี่ย เมื่อยล่ะนะยืนนานๆ" อิตาลูคัสบ่น
"บ่นอยู่ได้ งั้นไปก็ได้ ปิงไปกับพวกเราไหม" ไปไม่ไปดีน๊าปิง
"ไปไหนหรอ"
"เดี๊ยวรู้เอง" ไมล่าชอบทำให้ฉันตื่นเต้นทุกที
" โอเค ฉันไปด้วย " ตอนนี้ฉันและพวกไมล่าเราขึ้นรถกระบะกันฉันขอนั่งท้ายกระบะกับไมล่า เรานั่งกันแค่สองคน
"ไมล่า บอกได้ไหมเรากำลังไปไหนกัน" ฉันถามไมล่าเพราะสงสัยมากจริงๆ
"พวกเราจะไปฝึกเต้น เพื่อประกวด อีกสองเดือนข้างหน้านี้" ฝึกเต้นหรอ จริงดิฉันก็ชอบเต้นนะ ชอบเต้นแบบคอปเวอร์ แต่เต้นไม่เก่ง
"จริงดิ พวกเธอเป็นนักเต้นหรอ"
"ใช่ ทำไมอย่าบอกนะเธอก็ชอบเต้นนะ" ไมล่าทำหน้าแปลกใจมากกกกกก
"ใช่ แต่ฉันเต้นไม่เก่ง" ฉันทำหน้าเสียใจใส่ไมล่า เธอเลยเข้ามาปลอบฉัน
"ฉันสอนให้ เอาไหม" ว้าววววว
"เอาดิ ฉันชอบเต้นอยู่แล้ว"
"แต่วันนี้ นั่งดูพวกเราซ้อมก่อนนะ" มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ฮา
" โอเค " หลังที่เราคุยกัน สักพักก็ถึงที่ซ้อมเต้นของพวกเขา ภายนอกคล้ายโรงรถอย่างไงอย่างนั้น ฉันยืนสำรวจที่ซ้อมเต้นของพวกเขา
"เข้าไปสิ ฉันจะปิดประตู " เสียงอิตาลูคัสเรียกให้ตามเขาไป เพราะเหลือฉันคนเดียวที่ยืนอยู่ข้างนอก ฉันเดินเข้าไปข้างใน
"ว้าวววว" ข้างในเต็มไปด้วยกระจกทั้ง 4 ด้าน เหมือนห้องซ้อมเต้นของพวกเขาจริงๆ ซึ่งผิดกับภายนอกมาก ไมล่าพาฉันไปนั่งตรงพื้นมุมห้อง แล้วเขาก็ไปซ้อมเต้น ฉันเลยหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า แต่ดันเป็นโทรศัพท์ของอิตานั่นที่วิ่งชนฉัน ฉันกดเพื่อเปิดหน้าจอแล้ว แล้วรูปอิตานั่นเด้งมา เห้ยยย ฉันนั่งมองรูปในโทรศัพท์สลับกับลูคัสที่ยืนซ้อมเต้นอยู่ทำไมมันๆเหมือนกันอย่างกับคนๆเดียวกันเลย หรือว่าจะเป็นโทรศัพท์อิตาลูคัสนะ ใช่อ่อ ฉันนั่งมองหลายรอบมากจนอิตาลูคัสหันมาหาฉัน
"เธอ มองฉันทำไมหนักหนา" เค้ารู้ตัว ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ฉันเลยต้องเก็บโทรศัพท์นั้นไว้ก่อน
"ฉัน ปะเปล่านะ" ฉันล่ะ รีบปฎิเสธ
" โกหก " จะอะไรหนักหนาของอิตานั่นเนี่ย
"อะไรๆ กัน" ไมล่ารีบเข้ามาช่วยฉัน
"ก็ ฉันเห็นแอบมองฉันหลายครั้งมากอ่ะ"
" หลงตัวเอง" ฉันพูดแบบเบาๆ
"นี่ เธอหาว่าฉัน หลงตัวเองหรอ" หูดีชะมัดยาก อิตาลูคัง ลูคัส
" ฉันเปล่า แต่ทีนายยังแอบมองตอนที่ฉันอยู่ในห้องนอนฉันได้เลย" ฉันทำเอา อิตานั่นเวอไปเลย ฮา
"....." เขาเงียบเลย555 เถียงไม่ได้ล่ะ ฉันหันไปมองคนอื่น ตอนนี้ทุกคนยกเว้นไมล่าเวอไปหมด แต่ไมล่าเหมือนกำลังลั่นหัวเราะอยู่
"พอๆ ซ้อมเต้นต่อไปๆ เร็ว" ไมล่ารีบตัดบทเลย และสุดท้ายฉันก็นั่งดูเหมือนเดิม จนพวกเขาเลิกซ้อมแล้ว ทุกคนกำลังนั่งรถกันอย่าง เงียบมาก ตอนนี้ฉันนั่งท้ายกระบะกับไมล่าเหมือนเดิม ต่างคนต่างไม่มีใครพูด
.
.
.
****ถ้าเขาเขียนไรผิด อะไรต้องขอโทษด้วยนะ
ฝากโหวตเเละคอมเมนได้นะ
