Selam ben Dane❣
Şuraya başladığınız tarihi alalım
"TAEHYUNG! TAEHYUNG " İrene heyecanlı bir şekilde bağırmaya başlanmıştı, "Bebeğim, burdayım. Sakin ol lütfen" diye yanıtlamıştım onu
"Nasıl sakın olayım!? Oğlum bulunmuş Taehyung, oğlum.. ! "
Sevinç göz yaşlarını serbest bırakmıştı
Şu an çok mıtluydu, o mutlu olunca ben de mutlu oluyordum. Aman şu oğul mevzusu neydi acaba. Hiç bana bahseymemişti
"Ah, tebrik ederim bebeğim... De ben konuyu anlamadım, bildiğim kadarıyla sen daha önce hiç evlenmedin"
"Evet, evlenmedim ama, "
Korkak bir bakış attı bana, bir şeyleri söylemekten çekiniyordu galiba... Yoksa utanıyor muydu?
"Hadi ama İrene! Kocana da yalan atmazsın değil mi? "
Sesim bir az yükselmişti, ama merak da ediyordum
"Be-ben 16 yaşındayken, şey..."
Gözleri dolmuştu az-çok anlaya biliyordum
"Tamam güzelim, anladım. Kendini yorma" İrenei kendime çektim ve sarıldım, o an ağlamaya ve aynı anda konuşmaya başladı
"B-ben daha ç-çocuktum... Ben 16 yaşında d-doğurdum oğlumu, t-tam 8 yıl baktım o-ona! Ama piç geldi ve benden kopardı oğlumu! "
Göz yaşları gömleğimi ıslatıyordu
"Peki güzelim hiç onu geri almayı denedin mi? "
"D-denemez olur muyum hiç!? Kapısında yattım, ağladım, yalvardım yakardım. Ama bana sadece defol git evimden o küçük piçi saatım dedi"
"B-ben özür dilerim, hayatım. Hatırlatmamalıydım"
****
"Ah siktir" yerimde debeleniyordum. Bir kaç dakika sonra annemi görücektim. Tam 10 yıldır ondan ayrıydım. Ona sorucak çok şeyim vardı.
"OĞLUM! "
Bir kadın belirdi önümde, karşımda diz çöktü ve ağlamaya başladı
"Oğlum, affet beni, yavrum! Sahip çıkamadım sana, affet annem"
Tanrım! Bu kadın benim annem miydi?
"A-anne a-ağlama"
Ben de diz çöktüm ve ona sarıldım, ne kadar ona ağlama desem de ben de kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım
"Affet annem, affet kuzum. Annen bakamadı sana, affet bebeğim"
"A-anne lütfen, lütfen kalk ayağa"
Onu kaldırmaya çalışsam da kalkmıyor ve daha şiddetli ağlıyordu
"Affet bebeğim aff.... "
"anne! ANNE!? ANNE UYAN ANNE! "
Ben bağırmaya başlayınca bir adam koşarak yanımıza geldi
"İRENE! BEBEĞİM! BEBEĞİM UYAN! SİKTİR! "
Bir dakika ne? Bebeğim mi? Kim bu adam?
"ALO?! AMBULANS? "
****
"Ah annem.... "
Karşımdaki çocuk ağlayıp kendini harap etmişti, ama ben hiç birşey yapamıyordum. Doğruyu söylemek gerekirse teselli vermeyi asla beceremedim.
"Siz? S-siz annemin? "
"Evet, evet eşiyi-"
Cümlemi bitiremeden bana sarılmıştı, öyle için-için ağlıyordu ki, üzülmemek elde değildi
20 dakika sonra doktor odadan çıktı ve bize döndü, yüzünde mutluluk kırıntısı bile yoktu
"Malesef, kalbi dayanamamış. Başınız sağ olsun"
"ANNE! "
Çocuk bağırmış ve odaya dalmıştı, hemen İrenein yanına uzanmış ve ona sarılmıştı
"Affettim! Affettim annem! Hadi kalk hadi, hadi lütfen, bak bak geldim, hem seni de affettim.. Bak Jungkookun geldi"
Ben odaya girer girmez gözlerini gözlerime sabitledi ve fısıldar gibi konuştu
"Ben ona seni affettim bile diyemedim"
Yeni kurguma 🎉hoş geldiniz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook 18
Taehyung 35
❣❣❣
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek/Taekook
Fanfiction10 yıl Tam 10 yıl sonra annemle karşıkaşmıştım Ve karışlaştığım ilk gün de onu kaybetmiştim /Sana şimdi gerçek bir masal anlatıcam/
