Μέχρι το τέλος(GW15)

Πως εξηγείς σε ένα παιδί;

Ήταν αρχές Δεκέμβρη, Κυριακή πρωί όλοι ήταν μαζεμένοι στην κουζίνα και έπαιρναν το πρωινό τους. Έμοιαζαν ευδιάθετοι, συζητούσαν και κάθε λίγο κοιτούσαν το τηλέφωνο με την αγωνία σχηματισμένη στα πρόσωπα τους. Ήταν η ημέρα που θα μπορούσε η Νάνσυ επιτέλους να βγει από το ίδρυμα. Το μόνο που έλειπε ήταν το τηλεφώνημα του γιατρού για να πάνε να την πάρουν. Μέσα στην ταραχή τους και την φασαρία από το κλάμα της μικρής δεν άκουσαν την πόρτα που άνοιξε. Η Νάνσυ φανερά αλλαγμένη πήγε μέχρι την κουζίνα και χαμογελώντας ήρεμα τους καλημέρισε.

-Μα...μα....μαμά; ακούστηκε η φωνή της μικρής Έλενας που βλέποντας την μητέρα της είπε την πρώτη της λέξη.

Νιώθοντας την ευτυχία να την πλημμυρίζει, πήρε το παιδί και το έσφιξε στην αγκαλιά της. Κρατούσε την μικρή και την άγγιζε απαλά σε όλο της το σώμα για να ανακαλύψει κάθε αλλαγή στην κόρη της, κάθε τι που είχε χάσει τόσο καιρό. Η κουβέντα της μικρής ήταν καταλυτική. Η αμηχανία της επιστροφής είχε χαθεί, η λέξη της Έλενας τόνισε πως ήταν σαν η Νάνσυ να μην είχε λείψει ποτέ.

Σηκώθηκε πρώτα η Έλενα, η μητέρα της και την αγκάλιασε κλαίγοντας, ακολούθησε ο Άγγελος και διστακτικά, φοβισμένος την πλησίασε ο Άκης.

-Μην έρθεις πιο κοντά, δεν θέλω να σε αγγίξω, τρομάζω και δεν μου κάνει καλό. Δεν θέλω να ταράζομαι μπροστά στην κόρη μου, του είπε ήρεμα και έτεινε την παλάμη της προς το μέρος του για να τον κρατήσει σε απόσταση.

-Νάνσυ μου, εγώ δεν.. εγώ ήμουν εδώ απλά για την μικρή, ότι μου ζητήσεις εσύ θα κάνω, αν θες φεύγω και τώρα, ότι πεις..

-Ναι, να φύγεις θέλω, θα κανονίσουμε άλλη στιγμή πως θα βλέπεις το παιδί, σε παρακαλώ όμως να φύγεις τώρα, δεν είμαι ακόμα τελείως καλά και δεν θέλω να ταράζομαι.

Του μιλούσε τόσο αδιάφορα, ενώ έπαιζε με την μικρή που τόσο καιρό της είχε λείψει όσο κανείς άλλος και ούτε καν τον κοιτούσε. Απογοητευμένος φίλησε την Ελενίτσα και έφυγε. Κανείς δεν σχολίασε το γεγονός, έμειναν εκεί να ασχολούνται με τα παιχνίδια της μικρής.

-Κοριτσάκι μου τι θα κάνετε τώρα;

-Τι θα κάνουμε μαμά; Θα μείνω μαζί σας λίγες μέρες και όταν πάρει τα πράγματα του από το σπίτι μου θα πάω εκεί με το παιδί.

-Γιατί δεν το ξανασκέφτεστε βρε παιδί μου;

-Είσαι καλά; Για ποιο λόγο; Για να σκοτώσω το παιδί μου την επόμενη φορά; Ο άντρας αυτός, με καταστρέφει, μου κάνει κακό. Και για εμένα δεν με νοιάζει αλλά το παιδί τι φταίει;