" ငါမင်းကိုဘယ်လောက်ထိ ချစ်တယ်ဆိုတာ ပြောပြရင်တောင်မှ
ဖော်ပြနိုင်တဲ့စကားလုံးမရှိတာမို့
ငါဘယ်လိုခံစားရလဲဆိုတာ မင်းသိမှာမဟုတ်ပါဖူး"
ဒီနေ့က ခါတိုင်းနေ့တွေထက် တောက်ပသောနံနက်ခင်းဖြစ်သည်။အီယူ အိပ်ယာကနိုးလာတော့ သူ့ဘေးမှာ အိပ်နေသော ကိတ်ကိုမြင်ရသည်။အီယူကပြုံးပြီး သူ့ရဲ့လက်ချောင်းတွေကိုကိတ်ရဲ့ မျက်နှာ ပေါ်မှာ ပြေးလွှားဆော့ကစားလိုက်သည်။
ကိတ်က အရင်က ကိတ်လိုပဲဖြစ်သည်။ကိတ်က နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်နေပြီး ဘာမှ မပြောင်းလဲသေးပါ။
ဒီနေ့ ကိတ်က နေ့လယ်ပိုင်းမှသာ အတန်းရှိသည်။အဲ့ဒါကြောင့် အီယူကကိတ်ကို နည်းနည်းလောက်ထပ်ပြီး ပိုအိပ်ခွင့်ပေးထားသည်။
ထပ်ပြီး ကိတ်ကိုနိူးဖို့ မလိုတော့ပါ။
အီယူက အိပ်ပျော်နေသည့် ကိတ်ရဲ့ မျက်နှာကို
ကျေနပ်သည်အထိဝအောင်ကြည့်ပြီးအိပ်ယာမှထကာ ရေချိုး အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။
အီယူအခန်းထဲမှ ထွက်လာတော့ ဆိုဖာပေါ်တွင်ကောင်လေးနှစ်ယောက် အိပ်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ညက ကိတ်နှင့်တူတူ အလုပ်လုပ်သည့် ကိတ်ရဲ့သူငယ်ချင်းနစ်ယောက်ပဲဖြစ်ရမည်။
အီယူ ကရိုးရိုးရှင်းရှင်း မနက်စာလေးပြင်ဆင်ဖို့ မီးဖိုချောင်ထဲသို့လမ်းလျှောက်သွားသည်။ အီယူ သူတို့အတွက် တယောက်ကိုကြက်ဉ နစ်လုံးစီ ကျော်ပေးနိုင်သည်။ ပြီးတော့ ပေါင်မုန့်မီးကင် ယိုသုတ်ပြီး နို့တခွက်စီနဲ့ဆိုရင် လုံလောက်ပြီထင်သည်။
အီယူ ရေခဲသေတ္တာကိုဖွင့်လိုက်တော့ ကြက်ဉတွေ အများကြီးနဲ့ နွားနို့ဘူးကြီးကြီး တစ်ဘူးကိုတွေ့ရသည်။ တော်သေးတာပေါ့။
အီယူ ကြက်ဉကျော်ဖို့ပြင်နေချိန်တွင် အနောက်မှ အသံကြားလိုက်ရသည်။
"အီယူ"
"Good morning"
မီးဖိုချောင်ထဲမှ အသံကြောင့်နိုးလာသောသူက ပြန်ပြူံးပြသည်။
"မနက်စာပြင်နေတာလား"
"ဟုတ် အီယူ အားလုံးအတွက် ပေါင်မုန့်မီးကင်ယိုသုတ်နဲ့ ကြက်ဉကျော်လုပ်ပေးမလို့"
YOU ARE READING
အချစ်ဦးနှင့်ဖြစ်နိုင်ချေ12%
FanfictionCake နဲ့ Seeiwရဲ့ storyလေးကို ဘာသာပြန်ချင်လို့ပါ။ လိုအပ်ချက်တွေရှိရင်တော့နားလည်ပေးနော်။
