Canının yanacağını, parçalanacağını, hayatının mahvolacağını... biliyordu. Güvendi, aşık oldu ve yıkıldı. Bunlar onu umursamaz birine dönüştürdü. Acı çekmeye alışmıştı.
Hiçbir alışkanlık bu kadar kötü olamazdı.
Gülüşleri kadar güzel bir hayatı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bir bölümle yine buradayım...
Güzel, yıllar geçse de eskimeyen bir şarkıyla başlayalım...
Güzel ve nefes kesici bir bölüm daha...
Her bölümde daha da iyi başarılar kazanıyoruz... Kitabın tutması ve okunması, yapılan yorumlar ve en önemlisi bir kitleye ulaşmamız çok güzel bir şey... Hepinize teşekkür ederek başlıyorum.
İyi okumalar sevgili okurlarım<3
Hep söylerim, bir kızın en büyük yarası babasıdır. Babası tarafından hiç sevgi görmemiş kızlar, bir daha asla sevileceklerine inanmazlar...
Adımlarım nereye gideceğini biliyor ama titremeyidurduramıyordu. Ellerim buz kesmiş, alnımdan süzülen soğuk ter titrememe sebep olmuştu. Sakin olmalıyım. Sakin olmak zorundayım.
Omzumda hissettiğim el ile çığlık attım. Kulaklarımı ve gözlerimi kapattım. Karnıma sancı girmişti. Ellerini ellerimin üstüne koyduğu anda korkuyla gözlerimi araladım. Atakan bu.
Nefes alışverişlerim çok hızlı. Gözlerimi kapatıp kafamı duvara yasladım. Karnımı acıyla tutup dizlerimin üzerine çöktüm.
"Sakinleş Gökçe." Yorgun gözlerimi araladım.
"Bunu yapmak istemiyorum Atakan." Yalvararak ellerini tuttum. "Bana ne yaptırırsan yaptır ama bunu yaptırma. Lütfen! Hatta istersen," Yutkundum. Gözlerimi kaçırdım. "Beni yatağına bile alırsın ama bunu istemiyorum."
Uzun bir süre sustu. Gözlerimi gözlerine çevirdiğimde çok farklı bakıyordu. Bilmediğim bir duyguyla gözleri gözlerimdeydi. Yutkunup duruşunu dikleştirdi.
"Güzellik bu senin için ödül olur. Sonuçta alışkınsın." Ayağı kalkıp göz kırptığı anda elimi öfkeyle sıktım. "Herkesi altıma alacak kadar da şeref yoksunu olmadım. Ama sen herkesin altına giren bir fahişe oldun. Aynı değiliz kızım. Hadi işine."
Sinirle ayağı kalktım. Düşünmeden Atakan'ın yanağına beş parmağımı yerleştirdim. Bu tokatı beklemiyor gibiydi. Gözlerimden akan yaşlarla zorla konuştum. "Bana bir daha 'fahişe' deme!"
Hızlı adımlarla ilerlemeye başladım. Kalbimin ağrıdığını hissediyorum. Yirmi üç yaşındayım. Bu yaşıma kadar sürtük ve fahişe kavramına alışkındım. Çünkü bu işi o zamanlar yapıyordum. Ama şuan kimsenin altına giren ya da bedenini erkeklere sergileyen bir kadın değilim.
