Selaaam sizi çok tutmayacağım merak etmeyin. Sadece bu yazdığım 5 kitap haricinde yazmaya başladığım 6. kitap aslında bu konu aklıma bu kitabı yazmaya başlamadan sadece saniyeler içinde geldi ve dedim ki "Betül kızım bundan iyi fic çıkar" ve çıkacak mı çıkmayacak mı onu sizler ileriki bölümlerde belirleyeceksiniz. İyi okumalar dilerim...
SaÄŸlıklı ve taekook'lu kalınðŸ·
_____________
Ruhu yalnız, kimi kimsesi yok derler ya onu dibine kadar yaşayan daha lise öğrencisi Jeon Jungkook. İçinde çok acı bulunduran fakat dışarıdan bakıldığında bom boş gözüken o bakışlar. Kimse görememişti o yaşananları, kimse duyamamıştı o çığlıkları... Tek bildiği vardı yolun sonundaydı.
~
"Uyansana ahmak gerizekalı!!!" En güzel sabah alarmı 'Üvey' babamın güzel sesi...
Daha fazla sinirlendirmeden yatağımdan kalkım kilitli kapıyı açtım.
"Şükür Jungkook bey." Birşey desem döverdi ne de olsa "Babaya karşı gelinmez." Sussam döverdi "Duymazlıktan mı geliyorsun lan sen beni!?" Her türlü ölüyorum. Her sabah ama her sabah yurt dışında işleri olmasını hayal ediyorum. Belki o zaman kurtulurum bu acıdan.
"Niye susuyorsun lan?!" Başlıyoruz.
"Konuşsana piç kurusu?!" Lanet olsun. Korkuyorum...
"Bana baksana?! Seni doğduğuna pişman ederim anlıyor musun?!" O meşhur tokatların dan birini atmıştı. Hissettiğim acı ile ayakta duramayıp yere düşmüştüm. Kapı koluna geçen başım kanamaya başlamış buna rağmen tepkisizce yerde yatıyordum. İstemsizce gözümden akan yaşlar sellere dönüşüyor kıpırdayamaz hale geliyordum. O tekmeler başından aktığını hissettiğim o kan'a aldırış etmeyip vurmaya devam ediyordu.
Bana acımadı bir an olsun vazgeçmedi. Her defasında yapmaya devam ediyordu ilk dövüyor ardından... tecavüz.
Korkuyordum...Her defasında yapmasına rağmen alışamıyordum. Bu korku diğer korkulara benzemiyor karanlık korkusu gibi değil bu karanlık içinde tüm siyahı barındıran karanlık.
Ama her zaman çocukluğumdan bu yana hep şunu düşündüm...
"Jungkook birgün kocaman adam olacaksın ve o canını yakan herkes senden özür dileyecek." Hep bunu düşündüm. Yıllar geçti ama benim bu hayalim hep aynı kaldı. O yaşta o küçücük yaşta bana cinsellik içeren pisliklerini yaptığında oyun oynadığımızı düşünmüştüm yanılmışım oyunlar insanları mutlu eder ama bu oyun değil çünkü içinde tüm korkuları,acıyı barındırıyordu. Yıllar sonra belki beni bırakır artık beni umursamaz diye düşündüğümde artıyordu. Bunu hakedecek ne yaptım?
Lise son senem... Hayattan kurtulmama son 34 gün. Yüzümde oluşan yaralar yüzünden ilk iki hafta okula gidememiştim ve bu benim ilk günüm sayılıyordu. Otobüse binip okulun önünde inmiştim. Kolejde okuyordum tabi bu ailem sayesinde değil çok çalışıp kendi emeklerimi gösterdiğim tek simge bu okul. Güzel miydi? Evet, arkadaşları nasıl? Bilmiyorum arkadaşım yok.
Belki gereksiz gelecek fakat ben arkadaşların sadece zaman kaybı olduğunu düşünürüm hep çünkü bilemiyorum bir insana neden yaşadıklarını anlatsın ki ve ya o neden dinlesin ki?
Sınıftaki insanlar yanımda olmak istediler ama izin vermedim. Onları kendi yaşadıklarım la doldurup kendim bile katlanamaz ken onları olayın içine sokmak istemem. Sınıfa girip sırama yani en arka ve duvar köşesine oturdum. Sınıfta acayip bir enerji bi gürültü vardı. Önümde oturan kızların konuşmalarına kulak misafiri olmuştum istemeden.
"Okula yeni gelen resim öğretmenini gördün mü çok yakışıklıydı."
"TaÅŸ resmen kanka..."
"Ne taşı kankaaaa kaya adam kaya, kaya!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
life teacher°taekook°
Random"Sadece bilmeni istedim Jungkook, resim sadece bir karalama değil... İnsanın kendini ifade edebilme dünyasıdır."
