Eshajori | (QBMNG PREQUEL) 𝗢𝗡𝗚𝗢𝗜𝗡𝗚 🏳️‍🌈

Chapter 8

I was in the middle of cooking dinner when I suddenly heard a knock on the door. Binato ko sa sink yung spatula na hawak ko as I instinctively eyed the clock on the wall.

Eight thirty.

Napailing ako. I made sure to check on my reflection first in the mirror bago ako tuluyan dumiretso sa pintuan.

"Ang tagal buksan, ha. Kanina pa ako kumakatok dito." I raised an eyebrow at her. Oh, don't you sass me, Santillan. Baka patulan kita. "I mean, good evening, Gaile."

Tinalikuran ko na siya as I motioned for her to enter. "What took you so long? Anong oras na."

She took off her shoes at tsaka dumiretso sa couch at pabagsak na humiga dito. Yung mga gamit niya ay kung saan niya nalang inihagis. "Daming ginawa sa SC. Pinapa-review ni Madam Principal yung mga bylaws ng school. Ipapa-edit pa nga ata."

Napairap ako habang pinupulot ang backpack niya. Nung maitabi ko na ay tsaka ako umupo sa tabi ng ulo niya kung saan siya nakahiga. Ewan ko ba sa isang 'to, feel at home sa condo ko. Kung makahiga talaga, nakataas pa ang paa, eh. Tsk.

"Pagod ka?" Instead of answering, she lifted her head onto my lap. The proximity certainly made a toll on my heart. I tried to ignore it, at least for now. I placed my hand on her head as I run my fingers through her hair. "Kapag ikaw nag kasakit na naman, humanda ka talaga sa akin."

She mumbled something but I didn't quite hear it. Hinayaan ko muna siya umidlip. Dahan dahan kong inalis ang ulo niya sa lap ko at pinalitan ito ng couch pillow. I went back to the kitchen. Tinapos ko na muna yung niluluto ko. I wanted salad para sana mabilis i-prepare at hindi heavy kaya lang, picky-eater si Santi. Anything green and leafy, she doesn't like. I opted for steak fettucine.

After ko iprepare yung table, binalikan ko na yung babaeng feeling nasa bahay niya. Ang sarap ng tulog. "Santi, wake up. Dinner na tayo." I gently tapped her cheek in an attempt to wake her up. Still, no response. Mukhang pagod na pagod talaga. Nagpapaka bayani na naman siguro itong bwisit na 'to. Nainis na ako nung hindi pa din siya gumagalaw. Kinurot ko na yung magkabila niyang pisngi. "Sabing gising na, eh!"

I gave her an annoying grin habang pa-diretso kami ng dining. Nakasimangot kasi siya dahil sa ginawa ko. I do feel bad for waking her up, kaya lang baka kasi malipasan kung hindi siya mag di-dinner. Masarap naman daw yung luto ko pero wala siyang appetite. Malamang, pagod kasi. Naiirita lang ako, eh. "You guys are called a council for a reason. Let the other officers do their job, Santi. Huwag mo sinasarili ang responsibility."

Wala siyang respond sa sinabi ko. "Aside from being a walking waste of oxygen, ano pang silbi ng vice mo?"

She clicked her tongue clearly doesn't like where the conversation is going. "Masipag naman si Ate Myka. Busy lang talaga mga seniors dahil graduating sila. Hayaan mo na."

Oh, so you're suppose to cut her some slack just because she's a senior? Anong logic niyan? "Alam niya naman magiging busy siya this school year, why did she even run for the position? Ipinaubaya niya na sana sa mga lower years."