Zeki ve yetenekli bir mimar olan Balca ülkesine geri döner ve bir ünlü şirkette çalışmaya başlar. Geçmişte hayatını mahveten iki insan bir anda tekrar hayatına girer...
Suratımda hissettiğim ıslaklıkla tatlı uykumu bırakıp doğrulmaya çalıştım ama üzerimdeki ağırlık izin vermedi. Gözümü aralayıp üzerimdeki ağırlığın ne olduğunu anlamaya çalıştım. Tatlı kedim Şans üzerime çıkmış beni yalıyordu.
"Şans uykumun en güzel yeriydi ama ya."
Şans bana sanki bir şey hatırlatmak ister gibi bakıp kıçını dönerek miyavladı. Bugün yeni iş yerimde ilk günüm olduğunu hatırlayıp ayaklandım. Hemen saati kontrol ettim. Saat sekizi çeyrek geçiyordu ve benim dokuzda şirkette olmam gerekiyordu.
Şansı başının üstünden öpüp beni uyandırdığı için teşekkür ettim. Banyoya koşup dişlerimi fırçalamam ve üstümü giyinip çıkmam yalnızca yedi dakikamı almıştı. Üzerime somon rengi etekli bir takım giyinmiştim.
Kendi kendime "Yedi dakikada hazırlandın, rekora koşuyorsun Balca." diye mırıldandım. Telefonumu alıp hemen bir taksi çağırdım. Taksiyi beklerken aşağıya inip fırından kendime iki tane çikolatalı açma aldım.
Taksinin kornaya bastığını görünce hemen bindim ve şirketin adını söyledim. Şoför Abi'nin nereli olması üzerine onunla konuşurken bir taraftanda makyajımı yapmaya çalışıyordum. Sıra ruja geldiğinde Bismillah çekip taşırmamaya özen göstererek sürmeye çalıştım.
Bunuda başardıktan sonra hemencik sarı saçlarımı tarayıp üstten at kuyruğu yaptım.
Telefonumun kamerasından son bir kez kendime baktım. Adımla uyumlu bal rengi gözlerim de ki makyajı , saçlarımı ve son olarakta dudaklarım da ki ruju kontrol ettim.
Eh, en azından bir şeye benzemiştim. Şirkete geldiğimizde şoför abiye borcumu ödeyip kolay gelsin dedikten sonra hemen arabadan indim ve içeri girdim. Danışmadan odamı öğrenip odama doğru yola koyuldum. Odam beşinci katta geniş beyaz ağırlıklı ferah bir odaydı. Odanın içide bir cam vardı ve karşı odayı görüyordu.
Okulumu yurtdışnda yüzde yüz bursla okumuş ve birincilikle bitirmiştim. Ardından yurtdışında ünlü şirketlerle çalışmıştım. Bu yüzden tabi ki bana sıradan bir oda vermeyeceklerini biliyordum. Ama burası tahminiminde üstüydü.
Eşyalarımı masaya bırakıp karşı odaya bakan camın perdesini çekmeye gittim ama merakıma engel olamayıp odaya bir bakmaya karar verdim. İçerde bir adamla kadını öpüşürken gördüm. Kadın adamın kucağındaydı. Tam bakmaya son verip perdeyi kapatacakken masada yazan isim gözüme çarptı. Ladin Kor. İsim defalarca kez beynimde yankılandı. Demin utançtan incelemediğim adama kaydı gözlerim. Gerçekten de oydu. Başıma gelenlerin sorumlusuyla yıllar sonra tekrar karşılaşmıştık.
Daha fazla bakamayıp perdeyi çektim. Kendimi rahatlatmaya çalıştım. Beni şuan ki görüntümle asla tanıyamazdı. Umarım tanımaz.
İş telefonu çalmaya başladı. Hemen cevapladım.
"Merhaba Balca Hanım ben Ladin Beyin sekreteriyim. Ladin Bey sizi toplantı odasında bekliyor."
Sesimin titremesine engel olamayarak"Tamam geliyorum." dedim.
Sakin olmaya çalışarak toplantı odasına gittim. Kapıyı tıklatıp içeriye girdim. İçeride başka insanlarında olduğunu görüp rahatladım ama bu uzun sürmedi. Çünkü karşımda ilk aşkım Ladin Kor ve ilk sevgilim Asil Uçar gülerek bir şeyler konuşuyorlardı.
Kendime beni tanımayacaklar diyerek telkin ettim. Çünkü karşımdaki bu iki adam yüzünden Anoreksiya Nervoza yani yeme bozukluğu denilen bir hastalık geçirmiştim. Yetmiş sekiz kilodan otuz beşe düşmüştüm ve bu yüzden burnumdan beslenmek zorunda kalmıştım.
Allahtan tamamen iyileşmiştim ama benim için çok acı verici bir süreçti. Ve şimdi bana bu acıları yaşatan iki adam benim patronumdu.
Tüm bu kötü anıları kovup kendimi toplantıya kendimi vermeye çalıştım.
Toplantı biter bitmez kendimi dışarı attım. Odama giderken Ladinle öpüşürken gördüğüm kadın ellerinde eşyalarıyla mutlu bir şekilde gidiyordu. Hemen ona yetişip durdurdum.
"İşten çıkarıldığın halde neden mutlusun?"
"Canım işten çıkarılmadım ki istifa ettim. Ladin Bey asla çalışanlarıyla birlikte olamaz bende onunla birlikte oldum yani istifa ettim." dedi. Bana göz kırpıp asansöre bindi.
Göz devirerek odama gittim.
🤍
Mesai bittiğinde odamdan çıktım. Etrafta kimsecikler yoktu. Asansörlere gittiğimde kendimi son anda kapanacak bir asansörün içine attım. Asansörde benim dışımda iki kişi daha vardı.
Hass. Ladin ve Asil!
🤍
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
