sınıf arkadaşım olan Han Jisung'un cenazesi, hayatıyla çelişkili olarak yağmurlu bir günde gerçekleşti. cenazesine fazla sayıda insan katıldı, bunca insan ve bunca gözyaşı onun yaşamının bir anlamı olduğunu kanıtlıyor. cenazede ve bir gün öncesinde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
büyük kütüphanenin ışık kaynağı olan küçücük pencereden giren ışık kitapları parıl parıl parlatıyordu. etrafın sessizliği içini huzurla dolduruyordu Lee Minho'nun. açık pencereden içeri yavaşça nüfuz eden rüzgar siyah tutamlarını havada asılı kalacak bir biçimde savuruyordu, fakat huzurunu bozan bir ses gelmişti kulaklarına.
"üzgünüm, kurstan geç çıktım!"
kulağını cızırdatan sesle insanların bakışları ikisinin de üzerini bulmuştu.
"burası kütüphane. gürültü yapma."
soğuk sesi yanındaki kahve saçlıyı güldürmüştü.
"taa-mam." dedi uzatır bir biçimde, kafasını iki yana salladı. bu çocuğun akıllanmaz birisi olduğu aşikardı. rastgele eline geçirdiği kitapları yanlış raflara yerleştiren çocukla tekrar bozuldu siniri.
"ne yapıyorsun?"
bakışları kahverengi saçlı çocuğun üzerindeydi fakat çocuk kitapları özenle diziyordu odun parçasına.
"kitapları yerleştiriyorum."
kısık çıkan sesi ve hala ona bakmayan yüzüyle hatları gerilmişti.
"onlar tarihî romanlar, bu raf ise tarih kitapları için."
yüzünü asan Jisung sitemle karışık konuşmuştu tekrardan. "aynı şey."
daha fazla tahammül edemeyen Minho ise tekerlekli masaya koyduğu kitapları alarak diğer rafa geçmişti fakat kuyruklu belası peşinden sesli adımlarla geliyordu.
"öğret de yapayım o zaman!"
elini masanın karşısına koyarak durmasını sağlamıştı.
parmaklarının arasına birkaç kitap alan Minho raflara yaklaşmıştı yeniden. "kategori kodlarını öğrenmen yeterli."
"ama çok fazlalar." yakına sıkıla konuşmuştu Jisung, kapalı gözleri ve şişmiş yanakları ile itiraz ederken fazlasıyla sevimli duruyordu.
ince parmaklarını rafların üzerinde gezdirip yerlerine koyuyordu kitapları, Jisung ise tekerlekli masanın yanına çökmüş bir ileri bir geri olacak şekilde sallanıyordu. demir masanın tutamaçlarından tutup kendisiyle beraber onu da sallıyordu.
