MİGREN‼️

6.bölüm

Sabah uyandığımda ev iğrenç kokuyordu. Hemen abimin odasına çıktım.
"Abi bu ev iğrenç kokuyorr! Kızlar nerde?" Diye dürttüm, abimi. abim gözlerini kısarak : "nee!!"
Dedi ve koşarak kızların odasına geldi abim, bende peşinden. Geldiğimizde manzara çok korkunçtu. Demekki pis kokan kızların cesediymiş. İnanamıyorumm!! Kızlar resmen kendilerini asmışlar, bastıkları sandalye ise yerdeydi. Abimle şok geçiriyorduk. Abim derhal kızları iplerinden çıkardı. Boğazları mosmor olmuştu. Ve çoktan ölmüşlerdi. Abim bana şaşkınlıkla bakıyordu. Ben :
"Abi neler oluyor neden yaptılarki hani bizle evlenmeyi çok istiyorlardı al işte annelerine ne dicez?"
"Bilmiyorum. Ama bana haber vermişlerdi sanki..."
"Nasıl yani biliyodun ve kurtarmadın öylemi abi?"
"Hayır. Nedemek istediklerini şimdi anladım."
"Abi noluyor? Anlatsana şunu?"
"Bak ikisi gece yanıma geldi. Oda çok karanlıktı. Gözlerimi kısıp baktım sanki onlar değillerdi. Ama sonra inandım çünkü "aslında biz sizinle evlenmek istemedik babamız zorladı, bu yüzden yoksa biz birisi istemeden kimseyle evlenmeyiz size yaptığımız yalakalarda yani hepsi babamın suçu. Hayatınızı mahvettiğimiz için özür dileriz elveda.." Deyip gittiler işte gidincede intihar etmişler." Dedi abim ve üzülerek kanepeye oturdu. Kızlar yerde yatıyorlardı. Pis koktuğuna göre çoktandır böyleydiler. Artık sadece cesed idiler. Abime baktığımda elleri başında ağlıyordu. Hemen gittim yanına : "abi tamam ağlama ölenle ölünmez."
"Biliyorum, ama babaları zaten onları başından atmak için yapmışlar. Yani amaçları bizimle evlendirmek falan değildi, onur."
"Tamam da biz ne yapabilirizki şu saatten sonra bitek cenazelerinde olucaz. Anneleride zaten bunu istiyormuş üzülmezler bile!"
"Bilmiyorum, onur. Ambulans çağır."
"Tamam." Diyerek 112'yi çevirdim..