Olivia

Κεφάλαιο 13

  Περπατάω νευρικά στους διαδρόμους, αναζητώντας απελπισμένα την Άσπεν παντού. Από το δωμάτιο λείπουν μερικά ρούχα της μα αποκλείεται να έχει φύγει ακόμα. Υποτίθεται πως η μαμά της θα ερχόταν να την πάρει το απόγευμα. Βγάζω το κινητό και καλώ στον αριθμό της.

  - Που είσαι; Ρωτάω πριν καλά καλά το σηκώσει. 

  - Σχεδόν έξω από το σπίτι μου. Λέει και εγώ αναστενάζω απογοητευμένα. 

  - Τι έγινε;

  - Του είπα ναι για απόψε. Λέω με μια ανάσα λες και μπορεί να διαβάσει τη σκέψη μου. 

  - Σε ποιον και σε τι είπες ναι; Ρωτάει εύλογα και εγώ κοιτάζω γύρω μου ανήσυχη. Στέκομαι μπροστά στην τζαμαρία τρώγοντας τα νύχια μου.

  - Στον Σπένσερ...Γι' αυτό που συζητούσαμε στην τραπεζαρία. Λέω χαμηλόφωνα και κομπιάζω. Από την άλλη γραμμή η τσιρίδα της Άσπεν με ξεκουφαίνει. 

  - Επιτέλους! Λέει.

  - Εγώ γιατί δεν νιώθω το ίδιο ενθουσιασμένη; Ρωτάω και κάθομαι στο πάτωμα.

  - Είσαι αγχωμένη γι' αυτό. Είναι η πρώτη σου φορά Ολίβια, είναι λογικό.

  - Μήπως βιάστηκα; Εννοώ πως δεν μου φαίνεται καλή ιδέα να...γίνει μέσα στο σχολείο. Η Άσπεν ξεφυσάει. 

  - Ο Σπένσερ Κάνσον, γυμνός ανάμεσα στα πόδια σου δεν μπορεί να είναι κακή ιδέα. Λέει γελώντας κι εγώ κοκκινίζω. 

  - Άκου, δεν είναι τόσο τρομερό όσο το έχεις φτιάξει στο μυαλό σου. Στο κάτω κάτω, αν το μετανιώσεις του το λες. Δεν προκειταί να συμβεί τίποτα χωρίς την θέλησή σου. Η αλήθεια είναι πως ο λόγος της με καθησυχάζει. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάζω έξω από το παράθυρο. 

  - Έχεις δίκιο. Λέω και είμαι σίγουρη πως αυτή τη στιγμή χαμογελάει. 

  - Ολίβια, θα πρέπει να σε κλείσω, όμως ό,τι χρειαστείς, να με πάρεις αμέσως. 

  - Εντάξει, σε ευχαριστώ. Λέω και μια αντρική φωνή από πίσω μου, μού παγώνει το αίμα. 

  - Μπορούμε να μιλήσουμε; Αντανακλαστικά το χέρι μου ακουμπά το σημείο της καρδιάς μου. 

  - Με τρόμαξες. Γυρίζω προς το Μέλβιν και εκείνος μου απλώνει το χέρι του για να με βοηθήσει να σηκωθώ από το πάτωμα. 

  - Τι έγινε; Ετοιμάζει κανένα σχέδιο πάλι η γκόμενά σου; Χαμογελάω με ειρωνεία. Ο Μέλβιν χαμηλώνει το κεφάλι του και το κουνάει αρνητικά. Έχει τα χέρια μέσα στις τσέπες του παντελονιού του και από την στάση του αντιλαμβάνομαι πως νιώθει αμήχανα.