life teacher°taekook°

8# Taehyung.

JİMİN

Okuldan yeni dönmüştüm salonda oturmuş hocaların verdiği ödevleri idrak etmeye çalışırken Jungkook aradı. Yani Jungkook'un telefonundan başka biri.

-Alo Jungkook...

-Ben doktor Jang araba kazasından dolayı yoğun bakıma yatırdık. En son aranan kişilerde siz vardınız acil hastaneye gelmelisiniz.

-Ne! Tamam, tamam hemen geliyorum.

Telefonu kapatıp hızlıca evden çıkmış ve şehir hastanesine gitmiştim. Yoğun bakımdan ameliyat haneye almışlardı. Yoongi her yanıma geldiğinde endişelenecek birşey olmadığını Jungkook ve Taehyung'un yaşayacağını söyleyip duruyordu. Evet tanrı bağışlamıştı ölmemişti ama bu ihtimalin olmadığını söylemek olmuyor ya ameliyat da birşey olursa, ya kötü geçerse?

"Jimin artık ağlama iyi olacaklar... Endişelenecek birşey yok tatlım." Var. Lanet olsun ki var. O ölebilir tanrı onu benden alabilir ve o benim en iyi arkadaşım arkadaştan da öte kardeşim. Onunla ortaokuldan beri arkadaşız ve bu çok çaresiz bir durum. O orda can çekişirken ben burda elim kolum bağlı oturuyorum. Bu haksızlık!

Doktor ameliyat haneden çıkıp yanımızda durmuştu.

"Durum ne doktor bey?"

"Başarılı. Fakat Taehyung bey beyninden çok hasar almış koma, hafıza kaybı gibi olasılıklar yüksek bu yüzden yoğun bakımda tutacağız. Jungkook bey ise iyi koma gibi durumlar yok yine de durumunu gözetlemek için yoğun bakımda tutacağız. Jungkook bey birkaç güne yoğun bakımdan çıkar diye umuyoruz fakat aynı durum Taehyung bey için geçerli değil. Bu yoğun bakım haftalar yada aylar sürebilir. Kaza sırasında kemerini takmadığı için fazla yara almış ve bu da beyin kanamasına yol açmış. Kanamayı sürdürdük ama ani bir kanama kendini gösterebilir. Durum bu. Geçmiş olsun."

"Peki ne zaman görebiliriz?" Jungkook'un kurtulmuş olmasına çok sevinmiştim ama Taehyung... Jungkook uyandığında ne düşünecek di?

"Jungkook'u yoğun bakım odasından çıkardığımız da görmeniz daha iyi olur. Taehyung ise şuan ameliyatı yeni bitti bir hafta kadar sonra görebilirsiniz. Tekrardan geçmiş olsun."

"Teşekkürler." Derin bir nefes alıp yere oturmuş dum. Aklımda milyon tane soru vardı. Jungkook'um iyiydi ama Taehyung ya ona birşey olursa? Jungkook ölürdü Taehyung olmadan yaşayamaz dı.

"Jimin hadi gel kantine inelim ve kendine gelirsin, hava filan alırsın olmaz mı?" Tek istediğim Jungkook'u bir an önce görmek ti.

"İstemiyorum Yoongi sen git ben burda Jungkook'u bekleyeceğim."

"Doktor birkaç güne yoğun bakımdan çıkar dedi. Hadi lütfen beni üzme seni böyle görünce çok üzülüyorum hadi sevgilim, hadi güzelim."

"Tamam." Elimden tutup kalkmamı sağlamıştı. Beraber hastanenin kantinine gidip oturduk.

_
2 HAFTA SONRA

Jungkook yoğun bakımdan çıkmış, Taehyung hala yoğun bakımda ve hiç uyanmamıştı. Jimin ve Yoongi hergün hastanedeydi. Onların yanında duracak kimseleri yoktu çünkü Jungkook'un ailesi ile yaşadığı zor durumlar, Taehyung'un ailesinin Fransa'da olması... Sadece arkadaşları onları teselli edecek sadece arkadaşları Jimin ve Yoongi idi. Bunların bilincinde oldukları için hergün burda duruyorlar ve arada yanlarına gidip onlara uyumalarına rağmen okulda neler olduğunu anlatıyorlar, kavgalarını, anılarını anlatıyorlardı.

"Jungkook muzlu kurabiyem bugün ne oldu biliyor musun? Sağlık dersinde idik. Hoca ders anlatırken bizim sınıftakiler hocaya pusu kurmuş en başta tüm erkekler hocanın yanında toplandı ve kızlar hocaya ' canım hocamız bizi kırmaz... Bizi dışarı çıkartın kahve içelim, kaynaşalım.' Diye şarkı söylemeye başladılar. Hoca da çok bunaldığımızı anlayıp herkesi yemeğe çıkarttı. Çok eğlendik Kookie keşke sende olsaydın. Bir kedi vardı sarı renk onu çantama koyup eve götürdüm. Ders çalışırken kucağıma yatıp uyuya kaldı çok tatlıydı. Bam onu çok sevdi hep beraber oynuyorlar. Bam onun aç olduğunu düşünüp yemeğini ona verdi biliyor musun? Çok tatlılar dı Yoongi ile onların videolarını çektik. Bam seni çok özledi Jungkook onu yalnız bırakma lütfen beni de sensiz bırakma. Seni çok özledik, herkes çok özledi tatlım uyan artık lütfen." İstemeden ağlamaya başlamıştım. Doktor uyuyor olsa bile onun bizi duyduğunu söylemişti ve bu yüzden iyi şeyler konuşmam gerekiyordu ama duygusalım ben bi kere. Her seferinde pozitif olamam ki üzülüyorum özlüyorum kardeşimi.