"Anne"
...
(Yazarın anlatımı)
Dunya karanlıktı hayat karanlıktı yaşadıklarımız karanlıktı ,olan her şey karanlıktı.fakat karanlığın tezatina hala atan o kırmızı ama hastan masumiyet i beyaz olan o kalbimiz..
Herseyin içinde tek bir doğru o kalp temiz atmaya devam ettikçe beyaz kalacaktı fakat kadın kalbini isteye isteye kömüre çevirmeye karar verdi.
Aklında gözlerini kapamadan önce 2 şey..
Annesi
Ve
Alacağı intikam
Hiç bu kadar fazla intikam hissiyatını kapılmamıştı
Bazıları bunun ahmaklık isi olduğunu savunuyordu oysa hiç öyle değildi hak eden hakedileni almalıydı ama bu dünyada adalet kavramının terim anlamı olsada kendisi henüz bulunmadığı için insanlar kendi beyazını siyaha çevirmekten sakinmiyor
Sınırın geçilmesini umursamıyordu umursanmamaliydi egerki sınırı karşıdaki kişi geçtiyse geri kalmak hiçte iyi değildi
Geride kalan geriden devam ederdi
"Kahretsin! Asel birsey yap!"genç kadın arkadaşının istedigi komutu yerine getirmek için yapacak biseyler arıyordu
Genç kadın hızla yere çöküp yerde baygın bir şekilde yatan kızın Hafifçe yüzüne vurdu
"Polis" dedi bi anda
"Karıştırma polisi!"
""Hayır" dedi genç kadın telaşla polisler üst kata ulaşmıştı bile kapıyı açmaya çalışıyorlardı
"Geldiler! işin içinden çıkamayız savaş! Bisey bul" adam sinirle genç kadını yüzüne bakıyordu cidden burda daha önemli sorunlar varken asil gibi, bumu ona batmıştı?
Tam o anda kapını hızla açılmasıyla o tarafa döndüler
Adam kadına yaklaşarak fısıldadı
"Silahtan çıkan kurşun bizimkisi değil yada en basitinden kamera sen bana bırak ben halledeceğim"
Kadın korkuyla kafasını salladı bir an önce hastaneye gitmek istiyordu artık arkadaşına ne olmustu onu bile bilmiyorlardı
"Baş komiser kuzey kaya eller havaya hareket etmeyin sıkarım!" Bir elinde kimligi bir elinde silahını tutan komiser aselin dikkatini çekmişti tanıdık geliyordu? Kimdi bu böyle? Ardından arkasından giren ekiple gözleri büyüdü özel harekat ekibi.bu silah sesiyle değil biri ihbarda bulunmuştu
Baş komiser etrafi incelemesiyle telsizi elime alıp konustu
"Baş komiser kuzey kaya konuşuyor burda kan kaybeden bir kadın ve baygın bir kız var acil ekip istiyoruz tamam"
...
(Asilin anlatımı)
Seslerin kulağımda uguldaması beynimi feci bir şekilde agritiyordu bi yandan göz kapaklarından oluşan aydınlanmaya tezat açılmak istemiyorlardı fakat bi anda annemin onumde belirmesiyle kendimi farklı bir dünyada gördüm neresiydi burası etrafımı incelerken annem konustu
"Özür dilerim" dedi sesi mahcup çıkıyordu neden böyle konuşuyordu? Neden özür diliyordu? Sanki veda eder gibi neyin vedası bu?
"Anne iyimisin? Neden özür diliyorsun?" Dedim ve ona yaklaşmak için hareketlendimki bana ordan sesini ulaştırmak için bagirdi
"Dur! Gelme!" Deyince olduğum yerde durup anneme baktım
"Ama neden? Senin yanında olmak istiyorum sanki seni uzun zamandır görmemişim gibi nedensizce seni çok özledim anne"
Bana dolan gözlerle bakarken nedenini anlamaya çalışıyordum
"Cunki senide yanımda götürmek istemiyorum"
