Vampire Society (On Hold)

Night 2: Cuffer

UNEDITED. PATAWARIN NIYO KO. MAHAL KO KAYO!

Night 2: Cuffer

Pinakiramdaman ko ang paligid ko. Naka-upo ako sa gitna ng kwarto. Naka-yuko at pinag-lalaruan ang mga daliri ko. I can't explain what I'm feeling right now-scared, nervous, guilty... calm. Pinag halo-halo na maging resulta ng silence. Hindi ako umiimik. Frustrated na frustrated si Mama habang tintitigan akong naka-yuko at hindi nag sasalita. Habang si Papa ay naka-yuko na para bang may iniisip.

"Kailan pa, Ava?" Mom's voice sounds angry. Alam kong nag titimpi lang si mama. She can hurt me if she wants to.

I bit my lower lip. Lumapit si Papa kay Mama na high blood at namumula ang mukha sa galit. "Dria, nasa tamang edad na ang anak mo."

"She's not even eighteen!"

Doon na ako tumingala at maluha-luhang tinignan si Mama. "I'm not eighteen pero alam ko naman pong hindi mali ang bumisita sa mga kaibigan ko! Nothing's wrong about that, right Dad?" tumingin ako kay Papa, hoping that he will help me get out of this. Nag dadalawang isip siya kung gagatungan niya ako o pakakalmahin nalang si Mama.

"You still did something wrong." Mom stated. "Umaalis ka tuwing hating gabi ng walang pa-alam. How did you-"

"Hindi niyo naman ako papayagan kung mag papa-alam ako. At isa pa, tulog na kayo." I said fith finality at umiwas ng tingin. Nandito kami sa salas at nagaganap ang kasalukuyang family forum.

Late na. Wala akong pasok dahil linggo. Pero may pasok sila mama. Late na sila. Hindi sana nila ako mahuhuli kung hindi ako naging kampante. Sinubukan kong maging tahimik sa paraang kaya ko habang inaakyat ang bintana ng kwarto ko. Pero nang mabuksan ko ang bintana ng kwarto ko ay bumungad si Mama sa akin. Nililibot niya ang kwarto ko sa mga oras na yon at hinahanap ako sa banyo. Pero nag kataon na nakita niya. I was caught in the act.

Hinding hindi ko malulusutan iyon. Kaya wala na akong choice kundi aminin sakanila kung saan ako pumunta.

"Avary," mom's voice was already calm pero ramdam ko parin ang pag titimpi niya. "Hindi kita pinag babawalan makipag kaibigan. Pero ang lugar na pinupuntahan mo ay delikado. Kailan naging normal na ang isang bahay ay nasa gitna ng gubat, anak? Kailan?"

"Ma, walang delikado!" I assured her. "Kung meron man, sana may nangyari na sa akin!"

"So hihintayin mo pang may mangyari sayo?"

This conversation is not making sense at all. May tama si Mama pero may tama din ako. Alam kong masama na nilalabanan ko si Mama but I can't help it. Ano ba ang masama? If I can only tell them kung bakit na sa gitna ng gubat ang bahay nila Sarah, I will. Pero sinabihan ako nila Sarah na wag sabihin kung bakit kahit kanino. Baka guluhin sila doon. Hindi basta-basta matatagpuan ang Institute. Kaya kailangan kong maging maingat.

I gritted my teeth at yumuko. "I'm sorry."

This time, si Papa na ang kumausap sa akin. "How long have you been going there?"

"T-Ten years po." Totoo. Sampung taon na. Ever since I was Seven years old ay nag pupunta na ako kina Sarah. Every stone and trees na nadaanan ko ay kabisado ko na. Sanay na din ako sa mga pagala-galang mga hayop doon. There is nothing dangerous in there. Just pure noise and dirst, that's all!

Nanlaki ang mga mata ni Mama at natigilan si Papa. Habang ako ay naka-yuko lang at nag titimpi. I don't want to reveal anything. I just can't...

"What?!" sigaw ni Mama ng hindi makapaniwala sa sinagot ko. "T-ten years, Avary?! Are you kidding me?!"