Olivia

Κεφάλαιο 14

  Πρέπει να έχω πάνω από δέκα κλήσεις κι άλλα τόσο μηνύματα από τον Μέλβιν. Από το πρωί δεν έχει σταματήσει να με καλεί και δεν λέει να καταλάβει πως δεν θέλω να μιλήσω μαζί του. Ευτυχώς έφυγα νωρίς από το σχολείο κι έτσι δεν πρόκειται να τον συναντήσω, τουλάχιστον για το σαββατοκύριακο.  

  Στέκομαι μπροστά από τον καθρέφτη του δωματίου μου και προσπαθώ να ισιώσω τα μαλλιά μου. Έχουμε κανονίσει με την μαμά μου να βγούμε για ψώνια. Δηλαδή, δεν κανονίσαμε ακριβώς. Μου το ανακοίνωσε το πρωί που ήρθε να με πάρει από το σχολείο. Τα ρούχα μου λέει είναι πολύ basic και χρειάζομαι μια ανανέωση.  

  Έχω πιάσει τα μισά μου μαλλιά σε ντοματάκι και τα υπόλοιπα τα πιέζω με την μασιά. Το μακρύ μαλλί είναι ταλαιπωρία. Από τον κάτω όροφο η φωνή της μαμάς μου με καλεί ανησυχητικά γλυκά κι εγώ κοιτάζω την ώρα.  Είχαμε πει πως θα βγαίναμε στις έντεκα και η ώρα είναι ακόμα δέκα. Ελπίζω να μην μου πει να βιαστώ γιατί δεν προλαβαίνω με τίποτα να είμαι έτοιμη άμεσα. Ακουμπώ την μασιά  στην βάση της και κατεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά.

  - Δεν είμαι έτοιμη. Λέω στα ελληνικά αφού γνωρίζει την γλώσσα. Μου έχει λείψει να με καταλαβαίνουν. 

  - Ω, δεν πειράζει. Έχεις επισκέψεις. Απαντά χαμογελαστά στα αγγλικά και ανοίγει διάπλατα την πόρτα. Η παρουσία του Μέλβιν με κάνει να κοκαλώσω στην θέση μου. Στέκεται απέναντί μου, με τα χέρια στις τσέπες και τα μαύρα του μάτια να με κοιτάζουν από πάνω ως κάτω. Θεέ μου, πόσο γελοία δείχνω; 

  - Γεια. Με χαιρετάει αμήχανα και η μαμά μου μού κάνει νόημα να απαντήσω. 

 - Γειά. Του χαμογελάω προσποιητά και τον πλησιάζω. Η μαμά μου ζητάει από την Λιφ, να μας σερβίρει καφέ στον κήπο και με αγκαλιάζει από την μέση.

  - Θα είμαι στο γραφείο. Λέει και απομακρύνεται αφήνοντας μας μόνους. Μόλις χάνετε από το οπτικό μου πεδίο, αρπάζω τον Μέλβιν από το μπράτσο και τον τραβάω προς τα έξω.

 - Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ και πως ξέρεις που μένω; Το λοξό χαμόγελό του με εκνευρίζει θανάσιμα. 

  - Μένω ακριβώς δίπλα Ολίβια. Μου απαντά και εγώ χλομιάζω. Με την άκρη του ματιού μου βλέπω την Λίφ να βγαίνει με τον δίσκο και αναγκαστικά τον οδηγώ στο σαλόνι του κήπου μας. Περιμένω υπομονετικά μέχρι η Λιφ να μας σερβίρει για να πάψω να παριστάνω την ευδιάθετη. Μόλις εκείνη φεύγει η έκφρασή μου σκληραίνει ξανά.