Düz Zihinler (Flat Minds) Bill Cipher Hikayesi

Bölüm 4: Kryptos

Bölüm 4: Kryptos

''Bana öyle bakma. Sen bunu hak ettin. Sen hiçbir şey yapmadın.''

Randall'ın heykeli hiçbir yanıt vermedi, ama Kryptos da zaten bunun olmasını beklememişti. Şu anda taştan başka bir şey değildi, yam bir dehşet anında donakalmış, gözü kocaman açılmış ve kolları kaldırılmış. Taşa dönüşeli uzun bir zaman olmuştu- ne kadar, Kryptos emin değildi: zamanın artık zar zor bir anlamı vardı- uzağa kaldırılıp unutulalı.

Yine de, zamandan zamana, Kryptos kendini ziyaret ederken buluyordu. Nedenini tam olarak kendi de bilmiyordu.

''Hapiste yedi yıl harcadım, ve sen hiçbir şey yapmadın. Tad öldürüldü ve sen saklanıyordun. Yardım etmeyi deneyebilirdin, ama etmedin.''

Tad ile kaçmayı deneyebilirdim, ama yapmadım.

Korkak.

---

''Hep bu kadar pısırık olmak zorunda mısın?''

''Üzgünüm.''

''Üzgün olduğunu söylemeyi kes!''

''Üzgün- Demek istediğim-''

''Dostum, sen tam bir pısırıksın. Bu çerçeven tamamen tuhaf olduğu için mi?''

''Tuhaf değil. Sadece eğik.''

''Bu tuhaf. Ayrıca gözün ve ağzın da farklı yerlerde. Bana bir Düzensiz şeyi gibi göründü.''

''Hey? Ben bir Düzensiz değilim!''

''Kıl payı. Bana soracak olursan onlar kadar tuhafsın.''

''...Üzgünüm.''

''Ugh, yine mi? Üzgün olduğunu söylemeyi bırak. Pısırık.''

---

''Oh, şikayet etmeyi bırak. Onların seninle böyle konuşmalarına izin vermemelisin. Daha fazla kuzenin gibi olamaz mısın? O buna katlanmazdı.''

''...Buna ihtiyacı yok. Kimse Tad ile böyle konuşmuyor.''

''O zaman daha fazla onun gibi ol!''

---

Eğer kendisini Tad'i sevmemeye ikna edebilseydi daha kolay olurdu, ama bunu asla yapamazdı. Çok az insan yapabilirdi. Anlaşması kolay biriydi, ve küçümseyici gözükmeden yardım etmeye hevesliydi.

Bir avukat olarak bilgisini mümkün olduğunca Düzensiz'i Yok Edilme'den kurtarmayı denemeye başladığında Kryptos şaşırmamıştı. O ezilenlere yardım etmek için yolundan çıkacak biriydi. Bu büyük ihtimalle onun yanında olmasının da sebebiydi. Veya hiç değilse, bu Kryptos'un hep varsaydığı şeydi. Hiç gerçekten sormamıştı.

Sanki şimdi yapabilirdi de.

---

''Bu bizim şansımız. Bu gece gitmeliyiz.''

''Ben.. ben bundan çok emin değilim. Ya yakalanırsak?''

''Her olursa olsun, burada çürümekten daha kötü olmayacaktır.''

''Belki... belki biri yardıma gelecektir. Randal ve C-C-Croatoan, onlar hiç yakalanmadı...''

''Belki, ama ben buna ihmal vermezdim. Şimdi denemeliyiz. Bu sahip olduğumuz en iyi şans. Sen benimlesin, değil mi, kuzen?''

---

O onun gibi değildi ve, bunun önemli olduğu anda, onunla değildi.

Çok korkmuştu, ve son anda caymıştı. Tad ve Pentos kaçmaya çalışırken o yerinde kalmıştı. Ne olduğunu görmemişti. Onların yakalandığını görmemişti, kaçmaya çalışma çabalarını görmemişti, ve olay yerinde öldürülmelerini görmemişti. Bunu sadece ertesi gün gardiyanlardan duymuştu.