THE MISTRESS (Transgender) (Revenge)

Chapter 38

Edward

Na cremate na ang mga labi ni Lady Scarlet. at nakalibing na ito sa columbarium sa Isang sikat na chapel. kasalukuyan akong naglalasing ngayon dito sa mini bar ko sa mansion ko.

I lost my fiance, I also lost my inspiration...
why am I still alive? what's the reason?... what's the purpose and I'm still alive?

Malungkot kong tanong sa isip ko.

Napaluha ulit ako sabay hinawakan ko ng mahigpit ang shot glass at sabay binato iyon ng malakas sa pader nitong mini bar ko.

Nabasag iyon at nagkalat ng bubog sa sahig.

“F*ck this life!”

Bulyaw kong sabi.

Nakokonsensya ako ngayon dahil sa pagkamatay ni Isaiah habang nanganganak ito sa loob ng operating room ng hospital. kasalanan ko ang lahat, hinayaan ko ang sarili ko na lamunin ng Galit ko.

Tama naman ang sinabi sa akin ng mga pulis... wala siyang kasalanan at nagsasabi siya ng totoo. pero ang tanging sarili ko lang ay ayaw maniwala sa mga sinasabi niya. sinisisi ko pa siya sa pagkamatay ng fiance ko.

Sinabihan ko pa siya ng masasakit na salita na hindi niya deserve. sinabi ko na sana siya na lang ang namatay, sana ay nagpahuli na lang siya sa dati niyang amo.

Pero hindi ko man lang naisip ang mararamdaman niya dahil sa mga sinabi ko na iyon. para akong tanga na sasabihin sa kaniya na magpahuli siya sa dati niyang amo na Isang rapist.

Mamamatay siya sa kamay ng mag asawa na iyon kung magpahuli siya, pero sa mga kamay ko pala siya mamamatay.

“Ugh! I hate myself... f*ck you Edward! your a bastard coward man.”

Sabi ko sa sarili ko.

Ramdam ko na ang epekto ng alak sa katawan ko kaya naman ay tumayo na ako at naglakad na palabas ng mini bar, pasuray suray ako patungo sa kwarto ko. pero sa halip na sa kwarto ako magtungo ay nadaanan ko ang kwarto ni Isaiah.

Binuksan ko ang pinto sabay pumasok sa loob.

Nakita ko ang apparition niya na nakaupo sa gilid ng kama at nakatingin sa akin.

“Hey! why are you still awake?”

Ngiting tanong niya sa akin. sinarado niya ang notebook na sinusulatan niya Minsan at sabay pinatong iyon sa ibabaw ng mesang pinagpapatungan ng lampshade sa tabi ng kama niya.

“Can't you sleep now? do you want to be in my side?”

Tanong niya sa akin. napaluha ako at saka tumango sa kaniya. nakangiti lang siya sa akin.

Naglakad ako palapit sa kaniya at saka ko siya niyakap ng mahigpit at doon ako mas lalong naiyak.

I missed him so much... it seems like we were just talking and we went to my company together, but now? he's gone.

Malungkot kong sabi sa isip ko.

Ramdam ko ang pagyakap niya din sa akin at paghaplos niya sa likod ko.

“I'm sorry for what i did to you... I missed you!”

Hagulhol kong bulong sa kaniya.

Hindi siya nagsalita hanggang sa unti-unti siyang nawala sa pagkakayakap ko. mas lalo akong naiyak nung wala na siya sa mga bisig ko.

Napaupo ako sa gilid ng kama niya at umiyak ng umiyak. amoy na amoy ko ang natural niyang amoy sa loob ng kwartong ito. pakiramdam ko ay nandito siya sa loob ng kwarto na ito at kasama ko.