THE SLAYERS (Z Apocalypse)

CHAPTER 2

[BREE]

"what are we going to do now bree."
i look at kim when she ask me that.
nagbitaw muna ako ng malalim na buntong hininga bago sinabi sa kanila ang magiging plano ko.

"uuwi ako sa bahay. i need to check if lee is okay. i know he can manage his self but i can't stop myself to feel worry 'bout him. hes still a kid for Pete's sake and i can't let him be alone right now lalo nat ganito ang nangyayari sa paligid. you know i cant lose him guys. he's the only one i left." tumango naman sila na mukhang nakuha ang nais kong ipahiwatig kaya nakahinga ako ng maluwag.

"were coming with you. i know it will not be easy to get there but i know that we can do it. tayo pa? solid kaya natin. hindi tayo basta-bastang mapapatay ng mga pangit na zombie'ng yun" napangiti kaming lahat sa sinabi ni thea. pero hindi rin naman nagtagal yun nang marinig ang sinabi ni shane.

"but honestly guys, i'm really nervous and scared at the same time right now. ayoko man maging nega pero kasi we can't detect what's going to happen with us outside." bigla naman akong napatigil ng marealize ang sinabi ni shane. alam kong hindi magiging madali ang gagawin namin. maraming risk, at maraming hindi magandang bagay ang pwedeng mangyari but we have no choice. kung hindi kami kikilos ngayon for sure mata-trap kami dito. and hindi man halata sa kilos ko but i'm so fucking worried with my brother. siya lang mag-isa ang naiwan sa bahay ngayon dahil pinag-leave ko muna ng one week ang mga katulong namin. i need to see him quick. pasalamat na nga lang ako at nakukuha ko pang kumalma at makapag-isip ng maayos ngayon despite of our situations.

"hey bree you okay?" nabalik ako sa sarili ng tanungin ako ni kim. i smiled at her and nod.

"kailangan nating mag-take ng risk shane. kailangan nating kumilos ngayon dahil kung hindi baka ma-trap tayo dito sa loob. you see? parami na ng parami ang mga nag-aabang sa labas. pag mas domoble pa ang bilang niyan for sure hindi na tayo makakalabas pa at forever na tayong mata-trap dito sa loob." napatingin naman sila sa bintana ng room namin nang sabihin ko yun. kahit natatabunan ng mga upuan ay kitang-kita pa rin namin ang mga zombies na palakad-lakad sa labas.

nang lumingon ang isa sakin ay hindi ko maiwasang makaramdam ng panlalamig. theyre face is so gross. nakakatakot ang mga itsura nito.

"hmm sabagay. so ano nang plano mo ngayon? pano tayo lalabas ng hindi napapansin ng mga yan?" tinuro pa niya ang mga zombies.

"actually kanina ko pa to pinag-iisipan. i dont know if it will work tho but i hope it will."

"so ano nga?"

"may cellphone kayo diyan di ba?" tanong ko sa kanila

kumunot pa muna ang mga noo nila pero inilabas rin naman ang mga ito.

"great. now ganito ang gagawin natin. we will throw this one phone outside and when we successfully did it tatawagan natin ito. you see, zombies are attracted to any noice base on what i read and saw in tv huh. kaya i'm sure na makukuha nito ang atensiyon nila at pagkakaguluhan nila to. and pagkatapos nun if nagkumpulan na sila sa lugar na yun kung nasan ang phone. we will take that chance para lumabas at tumakbo pababa. but ofcourse we need to find a weapon first so that we have something to protect ourself. do you get it?" paliwanag ko dito.
tumango naman ang mga ito nagpapahiwatig na nakuha nila ang gusto kong mangyari.

"duhh ofcourse we did get it. sino ba naman ang hindi makaka-gets sa klase ng pagpapaliwanag mong mas malinaw pa sa salamin" pabirong saad ni thea. napailing nalang ako at napangiti. tsk kahit kailan talaga napaka-kalog. i'm so glad we are still complete and safe right now. i just hope that my brother are safe also.

matapos ng naging pag-uusap namin ay nagpahinga na muna kami saglit. so far naging maayos naman ang usapan namin. walang tumutol sa kanila sa magiging plano ko. they all agreed.