Part - {56}

1.7K 200 3
                                    

သေးသွယ်တဲ့ လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ခါးကို ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး အီဗန်က တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာတယ်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်လည်ပင်းနား ရောက်လာတော့မဲ့အချိန်မှာပဲ။

“ငါ၊ ငါ!”

ကျွန်တော် ရှိသမျှအားအကုန်သုံးပြီး အော်လိုက်တော့ ကပ်တွယ်နေတဲ့ လှုပ်ရှားမှုကလည်း ရပ်တန့်သွားပါတယ်။ ဒီအချိန်လေးကို လွတ်သွားမှာစိုးလို့ အမြန်ထပ်ပြောလိုက်ရသေးတယ်။

“ငါ ဒီဟာထက်…”

ပြောလိုက်ရင်းနဲ့ အီဗန့်မျက်လုံးတွေထဲ ကြည့်လိုက်တယ်။ ကံကောင်းစွာနဲ့ အီဗန်က ကျွန်တော် ရုတ်တရက် အော်လိုက်တာကို စိတ်ဆိုးပုံ မရဘူး။ အဲဒီ့အစား ကျွန်တော် ဆက်ပြောမှာကို စိတ်ဝင်တစား နားထောင်ပေးရင်း နူးနူးညံ့ညံ့လေး ပြန်ဖြေသေးတယ်။

“အင်း”

ကျွန်တော် ဒါမျိုးကို သိပ်မကြိုက်ဘူးလို့ ပြောလိုက်လို့ ရလား?

“အပြင်…”

အပြင်ဖက်၊ ကျွန်တော် ဒီစကားလုံးကို ပြောလိုက်တာနဲ့ တပြိုင်နက် အီဗန့်အပြုံးတွေက တောင့်ခဲသွားတယ်။ မပြောလိုက်သင့်တဲ့ စကားကို ပြောလိုက်မိတဲ့ လူတစ်ယောက်လိုမျိုး။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်မှ ပြောပြီးတဲ့ စကားကို ပြန်သိမ်းလို့မှ မရတာ။ ဆက်ပြောသင့်တယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်နဲ့အတူ မပြီးတဲ့သေးတဲ့ စကားကို ကြိုးစားပြီး ပြောလိုက်တယ်။

“ငါအပြင်သွားချင်တယ်”

အခုတော့ အခြေအနေတွေက အရင်ကထက်ကို အေးစက်လာပြီ။ အီဗန်က ပြန်မဖြေပဲ ဒီအတိုင်း စိုက်ကြည့်နေတယ်။ သေမင်းတမန်တစ်ယောက်လို ပုံစံမျိုးမို့ ဆင်ခြေနည်းနည်း အမြန်ပေးလိုက်တယ်။

“ငါ ဒီနားလေး နည်းနည်း သွားကြည့်ချင်တာပါ၊ ပြီးတော့ အိမ်ထဲမှာပဲ တစ်ချိန်လုံးနေတာက မွန်းကြပ်တယ်လေ”

“…”

“ရာသီဥတု ပူနေပေမဲ့လည်း ခဏလောက် သွားတာက အဆင်ပြေမှာပါ! မင်းမသွားချင်ရင် ငါတစ်ယောက်တည်း ခဏလောက်…”

“တစ်ယောက်တည်း?”

အနက်ရောင်မျက်လုံးတွေက အရောင်လက်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေ ခြောက်ကပ်လာတယ်။ တစ်ယောက်တည်း၊ အဲဒီ့စကားလုံးမှာ မေးလိုက်တဲ့အခါမှာ အသံအနိမ့်အမြင့်တောင် မပါဘူး။

အဓိကဇာတ်ကောင်Shouအဖြစ်မှ ကြမ်းရမ်းတဲ့Gongဘဝသို့ : Myanmar Translation (Unicode)Onde histórias criam vida. Descubra agora