Maxwell Aragon

Chapter 01

After Maxwell mourned from his wife's death, he immediately rode himself to the House of Zion Orphanage. Its a three hour ride from his house so he started his travel at 6:00 am.

He didnt have any bodyguards with him, he wants to be alone with the kids like how his wife always requested whenever she goes to the kids. Gusto niyang maramdaman kung ano ba talaga ang nararamdaman ng asawa niya sa tuwing nagpupunta ito sa ampunan na miski siya ay ayaw nitong kasama.

Her reason? Is that the kids might be scared when they see him because of his intimidating aura and his emotionless face.

At 8:30 am he arrived. Bumaba siya mula sa sasakyan niya suot suot ang sunglasses, una niyang nakita ang palaruan sa labas kung saan nasa mahigit bente na bata ang naglalaro. Hinanap agad ng mata niya ang pitong batang lalaki na siyang kinagigiliwan ng asawa niya noong nabubuhay pa ito.

His wife is fond of kids eversince they met.

Actually they met in a mall. Dionne is on her early twenties that time while Maxwell's on his late twenties, he saw her playing with a kid on a toy store. It was love at first sight, Dionne captivated Maxwell's attention the moment she blurted a laugh when the child shes playing with broke a toy and the rest was history.

Nang namataan niya na ang mga bata ay pumasok na siya sa gate. Unang sumalubong sa kanya si sister Faith. Ang pinakamatandang madre sa ampunan.

"Mr. Aragon, its nice seeing you here. We are so sorry for your loss. Mrs. Aragon will always be remembered..."

"Hmm." he nodded in response.

"... What brought you here Mr. Aragon?"

Nilingon niya ang mga batang naglalaro sa may monkey bars. Sinundan naman ng madre ang tingin niya at nakuha agad nito ang sadya sa pagpunta ni Maxwell sa ampunan.

"Are you sure?"

Agad na napalingon siya sa madre. What does she mean if I am sure? I am always sure.

"Theyre quite handful Mr. Aragon. Theyre still kids and they love to play around a lot. Im just concerne—"

Maxwell cut the sister's words. "Dont be." tanging sabi niya saka iniwanan ang madre.

Dere-deretso ang lakad niya sa dereksyon ng mga bata. Nang nasa malapit na siya ay tumayo siya katabi ang isang batang nakatayo, nag aantay na matapos ang naglalaro. Its one of his boys, he know.

Nagpamulsa siya katabi nito. Noong una ay di siya nito napansin kaya tumikhim siya para kunin ang atensyon nito. Napagtagumpayan naman niya ng tinaas nito ang tingin sa kanya ay nakipagtinginan, mata sa mata.

"Yes mister?"

Dinungaw ni Maxwell ang bata, ang kamay ay nasa parehong bulsa pa rin. "Whats your name?"

"Claude." maikling sagot nito at binalik ang tingin sa mga batang naglalaro sa monkey bars.

"Claude what?"

"Just Claude but Mrs. Aragon told me she changed our name. So my name now is Claude Maxwell Aragon the second. They still call me Claude tho. How about you?"

"Maxwell Aragon, Mrs. Aragon's husband."

"I see. So youre here to get us?"

Napalingon siya agad sa bata, napatitig at hinuha ang edad nito. Tantsa niya ay hindi pa ito nagsasampu pero kung makapagsalita ito ay para ng matanda.