Minsan naisip ko, kakayanin ko nga ba talaga mapanaginipan lang ang bias ko?
Makakayanan ko bang hanggang panaginip lang?
Hindi ba ako iiyak pagkatapos kong malaman na panaginip lang ang lahat?
Ilang araw na akong naghihintay at nangangarap sa panahon na, magkikita kami. In short, Tamang Panahon. Parang kay lola nidora lang noh?
Pero hindi ko inaasahan ang mga nangyari nung pumunta akong SoKor.
In one snap of a finger, nagkita kami...
---*---*---*---*---*---
A/N: NAMISS KO TONG ITS JUST A DREAM!!! Ilang months na simula nung last update ko. Akala ko hindi ko na talaga siya mauupdate. Nabeastmode talaga ako ng hindi mapublish yung ud ko na chapter2!!!
Nga pala tungkol sa pinsan ko nakasama kong gumawa nitech, mukhang malabo ng kami ng dalawa ang magpatuloy nito. Mukhang ako na lang.
Don’t expect tooooooooooo muuucchhhhh guys!:) Hindi kasi magaling yung author niyo. Hehehe. Sige bye!:)
Komawo, sarangahae~!
-Risha<3
