Home of Hopes (Caledonia Series #1)

Chapter 23

Chapter 23

Seen

Isang tapik sa'king kamay ay napanguwi ako. Minadali kong binalik ito sa taas ng island counter. Umiling si Mommy na tila disappointed sa aking ginawa.

"Mommy naman. I just wanted to taste it." I pouted as I looked at the golden banana.

Tumingala ako at umiling lang siya.

"Anak, just wait," she said calmly while draining some banana.

"But I can't wait, Mommy. I just want to try one bite," I said, hoping for the best.

"Your one bite will end being five, " she smirked.

Nalukot ang mukha ko at padabog na tumayo na nakatingin sa kanya. Dahan-dahan akong tumugon patungo sa kanya. She made a face.

"Ano'ng ginagawa mo?" kalma at halatang hinihintay na magmula sa akin ang sagot kahit alam niya naman kung ano ang pakay ko.

Tiningnan ko lang siya at kinuha sa harapan niya ang isa pang apron.

"Anak," mahina niyang suway sa akin pero sa katigasan ng ulo ko pinalipas ko ang tinig niya.

"I just want to cook so that I have something to share," I said, and I went to where she was. "Kung ayaw mo ipatikim sa akin, Mommy. Ako na, itabi mo na at magluluto rin ako."

Walang pagdadalawang-isip na kunin ang brown sugar at nilagay sa mainit na kawali kung saan marami nang saging ang nandoon. I mix it well until the brown sugar coats the banana. Nang tiningnan ko si Mommy ay umiiling at tila nanunuya.

"I'm good, Mommy. See?" sabay kuha ko ng tong at taas sa coated banana.

She moved her shoulders down as I drained the banana. When I was done, I went back slowly to the highchair.

"Yes, you're good at that, anak. It feels like it was taste good on the outside than mine," sa normal niyang tono.

Kabahan ka, My, at baka ako na ang piliin ni Daddy sa cooking skills," I said proudly.

Nakangisi siyang umiling at yumuko para guluhin ang buhok ko. Padabog ko siyang binalingan, puno ng inis sa kanyang ginawa, at sinamaan ko siya ng tingin. Tinaas niya ang kanyang mga kamay sabay tawa.

"Mommy, you're making my hair messy," I burst out, but she began to eat.

Patuloy pa rin ang sama ng mata ko patungo sa kanya ngunit imbis na matinag ay yumuko na parang wala lang ang talim ng mata ko.

I take my serious expression away from her and return it to its normal state. I looked at my mom, who was wearing a simple southern bell night robe, and moved the strand of her long hair in the back while eating the banana, still chuckling in the middle of it.