Bang Chan ile hayal et: Ağabey

Bölüm-23 (final)

Yola çıkmıştın. Biraz uzaktı gideceğin yer. Yaklaşık 1 saat sonra indin otobüsten. Azda olsa yürüyecektin. İçinde birazda olsa süphe vardı. Ya sana şaka yapmışlardı veya seni kandırıp başka birşey yapacaklardı? Ama yinede gidecektin, herşey kötü olmak zorunda değildi.

Tarif edilen eve gelmiştin, gerçektende doğruydu. İçeriden müzik ve insan sesleri geliyordu. Heyecanla kapıyı tıklattın. Sana daveti veren arkadaşın kapıyı açtı.

"Hoşgeldin Y/N."

"Hoşbuldumm."

Kısa bir kucaklaşmadan sonra içeri girdin. Eşyalarını bir yere koyduktan sonra arkadaşının yanına geçtin. Hep tanıdıkların vardı partide, yani yanına gidip konuşacağın insanlarla doluydu.

Kendini uzun zaman sonra mutlu hissetmiştin ve gerçektende eğleniyordun.

Kendini o kadar kaptırmıştın ki Chan aradığında görmemiştin bile. Zaten son ses müzik vardı, duymaman çok normaldi.

Ama Chan oturduğu yerde endişeli endişeli senin telefonu açmanı bekliyordu. Aklından hiç olmayacak şeyler bile geçiyordu. Konumu bilse gidecek kadar endişeliydi.

Saatler sonra telefonuna bakmak aklına geldi. Chan seni neredeyse 100 kere aramıştı. Bittiğinin farkındaydın, bu yüzden onu arayacaktın. Anlayışlı olduğu için affederdi seni.  Korkuyordun çünkü endişeli haliyle herşeyi yapabilirdi.

Hemen yukarı kattaki lavaboya gidip Chan'ı aradın.

"Alo abi."

"Y/N neredesin sen ya? Kaç kere aradım neden bakmadın, endişelendim. Neredesin şuan? İyi misin?"

"İyiyim iyiyim merak etme sen. Yüksek sesten dolayı duymamışım... Arkadaşımın partisindeyim ya?"

"Ha tamam. Çok geç kalma tamam mı?"

"Tamam zaten az kaldı bitmesine."

"Seni almaya geleyim mi?"

"Gelebilir misin ki?"

"Konum at gelirim, gece oldu, taksi bile zor bulursun."

"İyi tamam atarım."

"Hadi görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu kapatıp, saçını düzeltip çıktın.

Partinin bitmesine son 1 saat kala Chan'a mesaj attın.

Chan tabii yarı endişeli olduğu için son hız gelmişti. Normalde 1.30 saat sürecek yolu 50 dakikada gelmişti.

Tam geldiğinde herkes dağılmaya başlamıştı. Sende arkadaşlarınla vedalaşıp arabaya bindin.

Chan'a biraz sarıldıktan sonra kemerini taktın.

"Nasıldı, iyi miydi?"

"İyiydi iyiydi."

Chan gülümsedi. Yol boyu sohbet ettiniz, sonunda eve vardınız.

Hemen üstlerini değiştirdin. Tam yatacakken Chan kapına geldi.

"Beraber uyuyalım mı?"

Yataktan doğruldun.

"Olur."

Chan yatağına yattığında ona sımsıkı sarıldın. O da sana sarıldı.

Kalan günlerde hayatın hiç olmadığü kadar iyileşmeye, düzelmeye başlamıştı. Chan'da farkındaydı senin iyi olduğuna. Birbirinizi hiç bırakıp, sevmeden, upuzun bir hayat sizi bekliyordu...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Önceden yazdığım final çok anlamsız ve boştu, bunu gerçekten farkındayım. Gerçekten özür diliyorum, bugün oturup düşündüm(zaten çok istek vardı) tekrardan yazma kararı aldım. Bu final bölümü bile çok boş oldu, ama  inanın kafamda başka final yok. Umarım beğenirsiniz. Finalı kötü yapmama rağmen beni desteklediğiniz için çok teşekkür ederim....