Author_Park ChaeYeol
Unicode
"အိမ်စာပေးထားတာကို မလုပ်ထားပြန်ဘူးလား Byun BaekHyun.."
"...."
ကိုယ်ကသာ စိတ်တွေတိုပြီး မေးနေတာ ရှေ့က သကောင့်သားက ကိုယ့်ကိုတောင်ကြည့်မနေပေ........မရတော့ဘူး Park ChanYeol ဆိုတဲ့ ကိုယ်ကလည်း ရုပ်ေခ်ာပေမယ့် ဒေါသတော့ ကြီးတယ်ဗ်...
"Byun BaekHyun ငါပြောနေတယ်လေ.."
"မနက်ခင်းက စားသောက်ဆိုင်မွာ တွေ့တဲ့ အကောင်က ဘယ်သူလဲ.."
"ဟမ်"
ကိုယ်မေးတာက တစ်ခု သူပြန်ပြောလာတာက တစ်ခု..
"မနက်က ခင်ဗ်ားဘေးမှာ ရှိနေတာက ဘယ်ကောင်လဲလို့.."
"ကိုယ့်ထက်ကြီးတဲ့သူကို ဘာအကောင်လဲ။
အဲ့တာ ငါ့သူငယ်ချင်း.."
"ခင်ဗျားသူငယ်ချင်းကို ပြောလိုက် ဆေးရုံမတက်ချင်ရင် ခင်ဗ်ားနားကို သိပ်မကပ်နဲ့လို့.."
"ဘာလို့ပြောရမှာလဲ...
နေပါဦး ငါမေးတာကို မဖြေဘဲနဲ့ စကားလမ်းကြောင်း လာလွှဲနေတာလား..."
"...."
"ဘာလို့ အိမ်စာမလုပ်ထားရတာလဲ..."
"မလုပ်ချင်လို့..."
"ဘာ!!!
ဘာပြောလိုက်တယ်"
"မလုပ်ချင်လို့ တစ်နေ့လုံး ဒေါသထွက်နေရတာနဲ့ သတိတောင်မရဘူး.."
"Byun BaekHyun!!"
"ဘာလဲဗ်ာ!
ရိုက်မွာမလား ကြိုက်သလောက်ရိုက်"
ရိုက်ဆိုပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ ကိုယ်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်ကို မျက်နှာမူသွားတဲ့ လူဆိုးကောင်........
သူ စည်းကမ်းတွေချိုးဖောက်တိုင်း စာမလုပ်တိုင်း သူ့ခြေသလုံးကို ကျွန်တော်ရိုက်လေ့ရှိပေမယ့် သူက မဖြုံပေ.......ဆိုးမြဲဆိုးနေလျက်........ဒီတစ်ခါတော့မရတော့ဘူး အပြစ်ပေးနည်းပြောင်းမှဖြစ်တော့မယ်.......
"မရိုက်ဘူး..
မင်းက အိမ်စာတောင်သတိမရဘူးဆိုတော့ ငါလည်းနောက်နေ့လာမသင်တော့ဘူး..."
"ဘာ..
ခင်ဗျား!"
"ငါစာလာသင်နေပေမယ့် မင်းက အေလးမွမထားတာ ဟုတ္တယ္မလား..
အဲ့တော့ ငါမသင်ချင်တော့ဘူး"
