Yanına gittiler . Ve bunları yani bu eşyaları çatının en görülen yerinede yaktılar çünkü aşşağıdaki insanlardan yardım istemek için bu eşyaları insanların en görebileceği pozisyonda yakıp kendilerini kurtarmaları gerekiyordu yoksa aksi taktirde hayatlarının sonuna kadar orda kalacak veya orda canlarına veda edeceklerdi
Ve bu dünyanın en korkunç hissi olabilirdi
Ama herşeye rağmen savaşmaları
Ve hayatlarına tutnmaları gerekiyordu çünkü ölmekten yada aralarından birini kaybetmekten çok korkuyordular çünkü onlar çok eskiden beri arkadaş kardeş gibiler aralarından su bile sızmaz onlar tek tabanca onlar beraberken kimseden korkmaz ama bu durum çok farklıydı onlar çağresiz bir durumdalar sanki en küçük bir ısırkta ölecek gibi korkuyorlardı ve bir anda deniz bağırdı " kızlar saklanın geliyorlar kapı kırılacak içeri geliyorlar " diye bağırdı ve bir anda polis arabalarının sireninin sesi duyuldu zombiler sesi kaldıramadığı için siren sesine doğru gittiler fakat başka bir problem vardı kızlar ateşi yakmak için yanlışlıkla kapının anahtarını ateşe düşürmüşlerdi ve ordan nasıl çıkacaklarını bilmiyordular bir anda masal bağırdı " kızlar kapının anahtarı nerde "
Deniz : kapıyı kim kilitledi
Masal : ışıl
Işıl : evet ben kilitledim ama anahtarı Zeynep'e verdim
Zeynep : bir dakika bekleyin belki cebimdedir
Zeynep anahtarı ararken derin bir sessizlik oluştu ve ışıl üşümüştü ve ısınmak için ateşin yanına gitti ve orda siyah yanmış bir anahtar sülüvet'i gördü ve zeynep'e bağırdı "Zeynep anahtar nerde"
Zeynep: bulamadım
Işıl: bulamazsın tabi ateşte cayır cayır yanıyor çünkü
Dedi ve Zeynep kızlar ne yapacağız nasıl kurtulacağız diye tekrar tekrar söylemeye başladı ve deniz dayanamadı ve Zeynep'e yeter sus artık zaten senin yüzünden burda kaldık dedi deniz sinir hastasıydı ve orda denizin üzüntüsü sinire dönüştü ve deniz sinir krizi geçirdi o yüzden Zeynep'e bağırmıştı ve Zeynep narin bir kişilikti o yüzden okulun çatısında hayat üçgeni pozisyonunda oturup ağlamaya başladı...
