Annemi kaybettiğimde henüz 4 yaşındaydım. Az buz olsa da nasıl olduğunu hatırlıyorum. Annemden geriye kalan sadece iki erkek ve bir kız kardeş annem nasıl bırakıp gider bizi hala aklım almıyor. Mezarlıktan dönerken birinin iç çekerek ağladığını duydum babama dönüp siz gidin ben yürüyerek gelicem dedim. Babam zaten annem öldükten sonra çok kötü oldu. Sesi duyduğum tarafa doğru gitmeye başladım. Bir çocuk henüz 4 veya 5 yaşında ben:
"Kimin oluyor ölen". dedim küçük çocuk bana dönüp:
"Annem yan mezardaki de babam." dedi ve sonra birden ağlamaya başladı. Keşke sormasaydın dedi iç sesim haklıydıda o her zaman haklı zaten. Mezarlıktan çıktım ve yürümeye başladım. Eve geldim ve doğru odama çıkıp üzerimi değiştirip yatağa uzandım ewet bu gün son gündü. Eşyalarımı toparlamam lazım ama çok üşeniyorum. Sonra içeri İsmail abim girdi ve hayvan gibi üzerime çıkıp beni ezdi öküz ben:
"Abi üzerinden çekil yoksa her an kaburgalarım kırılabilir" dedim üstünden kalkmasıyla diğer sığır üstüme atladı yani bildiğin atladı. İkisinde yiye yiye öküz gidi olmuşlar neyseki bana birşey olmadı yani kaburgam falan kırılması Allahtan. İsmail abim:
"Kalk canım kardeşim kalk da eşyalarını toplabiran önce Hem erken varırız". dedi Poyraz abim:
"Hayvan gibi uyuyorsun kızım kalk" dedi.hmmm ben size hala nereye gittiğimizi ve neden gittiğimizi söylemedim değil mi?
Şimdi biz Antalya ya gidiyoruz. Biz normalde izmirliyiz babamın üzüldüğünü görünce dayanamadığımız için onu annemin yanından ayırıyoruz umumarım bize kazmaz Eşyalarımı topladım abimler bavulları yerleştirdi ve yolculuk zamanı
Arkadaşlar umarım beyenmiştirsiniz :-) :-) :-)
