Είναι αρχές Δεκέμβρη και η μαμά μου έχει στολίσει το σπίτι λες και κατοικεί μαζί μας ο Άγιος Βασίλης. Φωτάκια στα μπαλκόνια, στα παράθυρα, στα κάγκελα, δυο τεράστια έλατα στο κέντρο του σαλονιού. Που αν έχεις το Θεό σου... Ποιος φυσιολογικός άνθρωπος έχει δύο έλατα στο σπίτι του; Χιονάνθρωποι, ξωτικά, τάρανδοι να γεμίζουν τους διαδρόμους και τα τραπέζια. Είμαστε σαν ένα εποχιακό κατάστημα που καλύπτει όλα τα γούστα. Μα παρόλη την υπερβολή, οφείλω να ομολογήσω πως μου αρέσει.
Λατρεύω τα Χριστούγεννα, είναι η πιο χαρμόσυνη γιορτή του χρόνου. Φέτος όμως δεν νιώθω τον ίδιο ενθουσιασμό. Είναι η πρώτη φορά που θα κάνω γιορτές χωρίς τον μπαμπά μου. Δεν θα είμαι σπίτι για να στολίσουμε το καραβάκι πάνω στο σύνθετο. Ούτε θα φτιάξουμε μελομακάρονα μαζί κι ας έβγαιναν πάντα αποτυχημένα. Θα είναι ολομόναχος και πιθανόν να ζητήσει να δουλέψει σε όλη την διάρκεια των γιορτών για να κρατά απασχολημένο τον εαυτό του προκειμένου να μην μελαγχολήσει. Αχ βρε μπαμπά.
Από το πρωί είμαι κακόκεφη. Έχω ανταλλάξει ελάχιστες κουβέντες με την Άσπεν και στα μηνύματα του Μέλβιν απαντάω μονολεκτικά. Η σκέψη μου είναι κολλημένη στον μπαμπά μου κι ύστερα από πολύ καιρό, νιώθω την επιθυμία να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα. Μου λείπει η σφιχτή αγκαλιά του, ο γλυκός του λόγος. Εδώ μπορεί να έχω όλες τις ανέσεις χωρίς να μου λείπει τίποτα, όμως η μαμά μου δεν είναι αυτή που θα ήθελα. Είναι απόμακρη, ξινή και με πολλά σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία της. Γυρνάω το Σαββατοκύριακο σπίτι και δεν ξέρω ποια Σάρλοτ θα αντικρύσω. Ενώ ο μπαμπάς μου, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε, ήταν πάντα χαμογελαστός, ευδιάθετος.
Βάζω τα βιβλία στο ντουλαπάκι μου, τη στιγμή που ο Μέλβιν μου στέλνει μήνυμα.
- Έλα στην αίθουσα Αγγλικών. Γράφει κι εγώ σμίγω τα φρύδια μου ερωτηματικά. Εντός σχολείου συναντιόμαστε σπάνια, έστω και στα κρυφά. Για να μου στέλνει πως θέλει να βρεθούμε σημαίνει πως κάτι έχει προκύψει. Κι αυτό το κάτι ελπίζω να μην είναι η Χάνα.
Μέχρι να φτάσω στην αίθουσα έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα. Αν κι ο Σπένσερ έχει πάψει πια να ασχολείται μαζί μου και η Χάνα για έναν περίεργο λόγο, κρατά απόσταση από τον Μέλβιν τις τελευταίες ημέρες. Ελπιδοφόρο. Ελπίζω μόνο να μην είναι η σιωπή πριν από το μπαμ. Παρόλα αυτά εγώ προσέχω.
Μπαίνω βιαστικά στην τάξη που δώσαμε ραντεβού και βρίσκω τον Μέλβιν να με περιμένει καθισμένος στο πάτωμα.
DU LIEST GERADE
Olivia
Jugendliteratur《Να θυμάσαι πως υπήρξες το πιο ευτυχισμένο κεφάλαιο στην ζωή μου και πεθαίνω ευγνώμων που βάζω την τελεία εδώ. 》 Μια ιστορία έρωτα που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα σε εκφοβισμό, ρατσισμό και σε ένα λύκειο που... Δεν θα ήθελες να πας.
