Sabah uyanıp her zamanki gibi okula geç kaldım.Taksi gelene kadar mektup hakkında düşünmeye zaman buldum.Bu mektup gerçekten babam ve ablamdan mı gelmiş ti?Yoksa biri benle dalga mı geçiyordu?Ama bunu kimse bilmiyor ki?!Sadece..ÖZGÜR!Herhalde bunu bana Özgür yapmış olamaz değil mi?!Yapmaz o öyle şey!?Aslında onu çok tanımıyorum belki yapar ama...Ona güvenmiştim!
Belkide Selin'e söylemiştir.Ağızından kaçırmıştır,olamaz mı?
Belkide bu mektup gerçektir!Anneme bu konu hakkında hiçbirşey söylemedim henüz.Ama,ama...Aklım ermiyor.Onlar,onlar dışarı çıkamamışlardı,yetişememişlerdi.
Neyse bunun hakkında daha fazla düşünmeye devam edersem patlayacağım.Ve taksi gelip beni okula götürdü.Her zamanki gibi geç kalmıştım.Yine yerime oturdum.Ders fizikti.Labaratuara indik.Öğretmen 3 kişilik gruplar yaptı.Kızlar kızlarla,erkekler erkeklerle oldu.Ben,Duygu ve bil bakalım kimle olduk!!SELİN!!!Öğretmen elimize 3 tane şişe verdı.Hepsini teker teker,yavaş yavaş başka bir şişeye dökmemizi söyledi.Selin "Hocam,bu çok sıkıcı.Bunun yerine bizi boş bırakabilir misiniz?Zaten şu ikisi yanımda.Lütfen"dedi."Bizde sana çok meraklı değildik."dedim.Öğretmen "Şu bitsin sizi boş bırakacağım zaten."dedi."Dökün hepsinide bitsin hemen.Kurtulalım şundan."dedi Selin."Tek tek dökmemiz gerekiyor."dedi Duygu.Ama Selin onu dinlemedi."Verin şunları bana"diyerek bizim şişelerimizi elimizden çekti ve hepsini başka bir şişeye döktü."Ne yaptığını sanıyorsun,PATLAYACAK."dedim.Çünkü köpürmeye başlamıştı."Saçmalama.Neden patlasın ki?!"dedi.Ve öğretmenin sesi duyuldu."Sen ne yaptın SELİN!!!Herkes dışarı!"diye bağırdı.İçerisi kokmaya başlamıştı.Herkes dışarı çıkmıştı,ben dışında,ve Özgür!Koku giderek daha çok yayılıyordu.Öğretmen bizim içerde olduğumuzu görmemişti ve kokmasın diye kapıyı kapatmıştı.Koku beynimi uyuşturmaya başlamıştı.Özgür ise ağızına hastalara bağlanan şu şeylerden bağlamıştı,koku onu etkilemiyordu😷.Vücudum uyuşmaya başlamıştı.Şişedeki şey dahada köpürüyordu.Ve her an patlayacak gibi duruyordu.Ben artık ayakta duracak helde değildim.VE O ŞEY PATLADI BOOOOOOOOOOM.Biz odanın öbür ucuna uçtuk.Kafamı masaya çarptım ve sanırım bayıldım.Özgür beni gördü ve kaldırdı(kucağında).Kapıyı açtı ve dışarı çıktık.Beni yere bıraktı.Hala baygındım.Herkes başıma toplanmıştı."Çekilin,hemşireyi çağırıyorum.Sizde İpeği sınıfa taşıyın."dedi Duygu.Öğretmen ambulans çağırmaya gitmişti.Bir an ayılır gibi oldum.Gözlerimi açtığımda sınıftaydım."İyi misin?" " Ne oldu?" "Nasılsın" "Kötü müsün?" "Merak etme,ambulans geliyor."sesleri kafamın içinde yankılanıyordu.Selin hariç herkes yanımdaydı.Selin sırasına oturmuş birşeyler yapıyordu.En sonunda ambulans geldi.Beni sedyeye bindirdiler.Duygu ve biri daha yanımda geldi.Kim olduğunu göremiyordum.Hastaneye gittik.Beni ayılttıktan sonra Duygu'nun yanında Özgür'ün geldiğini gördüm."Ne oldu?"dedim hafif ve alçak bir sesle.Duygu "Selin."dedi."Selin,boş kalabilmek in bütün sıvıları karıştırıp büyük bir patlama yaptı.(Özgür'e bakarak)Şanslıydın ki Özgür seni kurtardı."dedi.Özgür gülümsedi."Teşekkür..."dedim ki tekrar bayılır gibi oldum."Hemşire,hemşire yardım edin!!"diye bağırdı Duygu."Hayır,hayır.Ben iyi..."dedim ve doktor geldi bana bir ilaç verdi.
Birkaç saat sonra okula geri döndük.Ama ben derslere katılmadım.Revirde kaldım.
Evde annem;
-Iyi misin?Birşeyin yok değil mi?
-İyiyim anne,iyiyim.Özgür sayesinde,iyiyim.
-Teşekkür ettin mi?
-Evet.Yani.Ettim sayılır.Ettim,ettim.Yarın okulda tekrar edeceğim zaten.
-Yani.Çocuk senin hayatını kurtarmış.Ve bu arada 2 tane mektup geldi sana.İsim yazmıyor.
Dedi ve mektupları uzattı.Son zamanlarda bana ne kadar çok mektup geliyor diye düşümdüm.Mektupları alıp odama çıktım.Mektuplardan birini açtım.Okumaya başladım...
