Hi princess| zakończone

46

Darkness City, 05 października 2021r.
Godzina 14:00:

-Ja Dave, biorę Ciebie Charlotte za żonę i ślubuję Ci: miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy jedyny i wszyscy święci.- słowa przysięgi małżeńskiej padły z ust Dave'a, który ubrany w czarny garnitur z uśmiechem wpatrywał się w twarz mojej mamy.

-Ja Charlotte, biorę Ciebie Dave'e za męża i ślubuję Ci: miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy jedyny i wszyscy święci.- oznajmiła mama, wyuczoną na pamięć regułkę.

Następnie głos zabrał ksiądz stojący przed dwójką kochających się ludzi.

-„Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela" Małżeństwo przez was zawarte, ja powagą Kościoła katolickiego potwierdzam i błogosławię w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Na znak zawartego małżeństwa, nałóżcie sobie obrączki.-wypowiedział, a pan Jayden (będący świadkiem Dave'a) podał złote obrączki.

-Charlotte, przyjmij tę obrączkę, jako znak mojej miłości i wierności. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

-Dave, przyjmij tę obrączkę, jako znak mojej miłości i wierności. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

-Ogłaszam was mężem i żoną. Pan młody, może pocałować Panią młodą.- uśmiechnął się kapłan, a Dave za jego pozwoleniem, przyciągnął do siebie Charlotte i pocałował ją.

Może i przyjęcie weselne nie jest aż tak skromne jak przyjęcie zaręczynowe, jednak na pewno jest o wiele większe, ponieważ na 80 osób. Wesele odbywa się w małym dworku który został ozdobiony w czerwone róże i gipsówkę, na którą uparła się mama.
Prostokątne stoły były ustawione w równych od siebie odległościach, a przez ich całą zamiast bieżnika na obrusie ułożone były gałązki gipsówki oraz sam kwiat róży, a także przezroczyste świeczniki na których znajdowały się miejsca na trzy średniej wielkości świece.

Cieszyłam się, że w końcu naszedł dzień w którym mama i Dave, powiedzieli sobie przed ołtarzem „tak" ponieważ zasługiwali na szczęście po wszystkich przeciwnościach losu, przez które dopiero teraz mogli być razem. Miłość, jaką Dave darzył mamę była niepowtarzalna. Była jego pierwszą i jedyną miłością. Był w niej zakochany, od pierwszej klasy liceum, i dopiero teraz po dwudziestu czterech latach, gdy oboje mają po trzydzieści dziewięć lat nareszcie są razem. Dwadzieścia cztery lata to bardzo dużo, jak na okres czekania, i szczerze? Wydaje mi się, że mało kto by się na to zdecydował, nie mając pewności, że uda im się być razem. W końcu Dave dobrze wiedział o tym, że moja mama wyszła za mojego ojca. Wiedział również o tym, że urodziła mu dwójkę dzieci. A mimo wszystko, cierpliwie czekał na nią, ponieważ prawdziwa miłość przetrwa każdą trudność.

Pełna wzruszenia obserwowałam ich pierwszy taniec. Każdy ich dotyk, uśmiech, to jak na siebie patrzyli było po prostu piękne i brakowało mi słów, aby lepiej to opisać. Piosenką którą wybrali do swojego tańca była Waiting For Love -Avicii. Co wcale nie było przypadkowym wyborem.

-Jak myślisz, może za parę lat, będziemy się tak bawić na naszym weselu?-Alan, stojący za mną oplótł mnie jedną ręka w pasie, szeptając te słowa do ucha.

-Kto wie, Panie Harris.-odpowiedziałam, unosząc kącik ust.

-Uznam to jako „tak".- jego ciepły oddech owiał moją skórę.- Mówiłem ci już, że wyglądasz przepięknie, księżniczko?

-I to nie jeden raz, ale możesz powtórzyć.

-Wyglądasz przepięknie.

Po pierwszym tańcu Charlotte i Dave'a poproszono wszystkich do stołów aby kelnerzy mogli podać obiad zanim impreza rozkręci się na całego. Krem dyniowy był bardzo dobry, jednak o wiele bardziej smakowało mi drugie danie, a mianowicie ravioli ze szpinakiem i ricottą. W międzyczasie ktoś zarządził pierwszy toast do którego wszyscy się przyłączyli- nawet dzieci- z ich bezalkoholowym brzoskwiniowym szampanem, a później podano tort o smaku maliny, wanilii i kokosa będący ucztą dla podniebienia.