Yağmur Çıkmazı | Texting

0.6

Mahalleye yaklaşmıştık.

Yavuz abi en öndeyken arkasından ben ve Irmak geliyorduk.

“Yavuz abi, ışınlanmayı mı bulacaksın, yavaş!” Nefes nefese bağırmıştı Irmak.

“Beni geçebilmeniz için daha çok yolunuz var bebeler.” Baştan aşağı egoluydu ses tonu. Yavuz abi kapatılsın.

“Abi, gerçekten yavaş ya!” Bahar’ın arkalardan gelen çığlığıyla güldüm. Bahar ve abim biraz arkamızda kalmışlardı ama sanırım Bahar daha gerideydi.

“Çürük yumurta seni!” Abimin Bahar’la dalga geçmesiyle arkamı dönüp onlara baktım. Bahar, abimi itip daha hızlı koşmaya başlamıştı.

“Yuh, hile yalnız bu. Yavuz, kardeşini de kendin gibi hileci yetiştirmişsin it herif!”

“Sus la! Aferin Bahar, koş da bu enayi yenilsin yine.” Yavuz abi gururla konuşmuştu.

“Koşmaktan böbreklerim çıkacak.” Benimle aynı hizada olan Eylül’e baktım. O da benim gibi sık nefesler alıyordu. “Zaten kazanamayacağız, bari daha fazla yorulmayalım.” Dedim ve adımlarımı biraz yavaşlattım. Yine de abimden hızlıydık...

Mahalleye varmıştık.

Irmak ve Yavuz abi beraber girmişti mahalleye. Birincilik onlarındı. Sonra Eylül’le ben gelip kendimizi kaldırıma atmıştık nefes nefese.

“Abim yenilmiştir.” Dedim sırıtarak. Yavuz abi de gülüyordu. “O kesin zaten. Canım da çiğköfte çekiyordu.” Dedi.

“Yusuf abi! Asıl senin yaptığın haksızlık! Köpeksin sen ya, domuz! Abi hile yapıyor ama!”

“Ne hilesi üstüme iyilik sağlık! Estağfurullah estağfurullah. Ben bilmem öyle şeyler. Ağlama, ağlama.”

Abimle Bahar’ın bağırışlarını duyabiliyorduk.

“Hadi lan, çok heyecanlandım.” Irmak’ın tepkisinin ardından abim sokağın ucunda gözükmüştü.

Bahar yenilmişti.

Abim koşarak yanımıza gelirken suratında dehşet bir şerefsizlik vardı. Bilirdim ben.

“Ne yaptın da delirttin kızı?” Dedim abime bakıp.

“Su fırlatmış olabilirim.” Sesinden ufacık pişmanlık akmıyordu.

“Hasta olursa döverim seni kardeşim.” Yavuz abinin sesi her ne kadar düz çıkmış olsa da gülüyordu.

Bahar yanıma gelip bizim gibi kaldırıma oturdu. Elinde olsa abimi ateşe verirmiş gibi bakıyordu abime.

“Bacım yalnız o nasıl bakıştır?” Abim yavaş adımlarla Yavuz abinin arkasına saklanmıştı.

“Haksızlık yaptığın için bence seni yenilmiş seçelim Yusuf abi.” Bahar’a bakarak konuşan Eylül’ün dediği mantıklıydı aslında ama biz hep hile yapıyorduk zaten.

Bahar hızlı hızlı başını salladı. “Yok bebeğim, ben yenildim tamam. Yarın yine parka gideriz. Çiğköfte ziyafeti yaparız. Yalnız Yusuf abim, canım abim, ona daha özel hazırlatacağım. Yarasın, yarasın.”

“Yok ben yemem onu. Size afiyetler olsun, benim de ocakta yemeğim vardı.” Abimin tedirgin sesiyle hepimiz gülmüştük. Tek gülmeyen abimdi.

Yavuz abi arkasındaki abimi ittirip Bahar’ı kolları arasına aldı. “Hadi iyi geceler hepinize. Anne babanıza selam söyleyin.” Dedi.

Bahar, Eylül ve Irmak’la sarılıp vedalaşınca ben de sarılmıştım ve onlar apartmana girmişti.