Winter Soldier in my Heart

#4

•İyi okumalar dilerim<3•

-------------------------

Bucky'i orada bırakmamalıydım.Dinlememeliydim onu.Şimdi ise planın 2. kısmına geçmiştim.Fakat birşey eksikti,Bucky...
Ona söz vermesem kendimi şuracıkta teslim ederim ama Bucky'i o bok çukurundan kurtarmak için ona söz vermiştim.

Kulağımda sesi yankılanıyor "Tutamıyacağın sözler verme Maria . "  Sürekli beynimin içinde bu lafı geziniyodu.Ama bu bir söz olarak kalmıyacaktı...

Planın ikinci kısmı aslında Bucky'i BERABER Fred'e gitmekti.Evet beni evlad edinen daha sorasında beni Hydra'da bırakıp giden Fred.Aslında beni alamamıştı gerçekten o giderken bana son sözlerini söylemişlerdi.

F-"Güzelim,lütfen beni affet ama benimle beraber gelemessin. Eğitimin için burda kalmalısın. Seni yanıma almam izin vermiyolar çok üzgünüm."

-"Sen gitme o zaman Fred"

F-"Büyünce anlıyacaksın güzelim."

-"Ama Fred lütfen yanımda kal."

Hıçkırıklara boğulmuş tüm arkasından.Ama şuan anlıyorum. Bu vahşi hayvanların yüzündendi. Onlar onu benden uzak tuttular bağlanmamam için ona.

Fred giderken bana kağıt vermişti. Bunu kimseye vermememi ve söylememi söylemişti.Kağıdı açtığımda bir adres vardı. Kağıtta ' ****  no** **** ' yazıyordu. Eminim bir gün burdan kaçacağımı düşünüp bunu yazmıştı.

Evine doğru yola çıktım.Sanki yabancı bir yerdeydim.Heryer değişmişti.Asla hiçbir yeri bilmiyordum ne sokakları ne de konumları, hiçbirşey.Etraftaki insanlara sorarak sonunda Fred'in evini bulabildim. Umarım hala yaşıyordur ve hala burdadır diye içimden dua ediyordum. Sonunda derin bir nefes aldım ve kapıyı çaldım.

-(Yazarın Gözünden)-

Maria kapıyı çalmıştı. Kapıyı açan ise orta boylarda,kızıl, mavi gözleri ve çilleri olan bir adamdı. Adam, Maria'yı gördüğünde baştan aşşağı bir süzmüştü ilk önce sonrasında Maria'ya sarıldı.

F-"Ah Maria, ne kadar büyümüşsün kokunu çok özlemişim. Kızım ordan kurtulacağını biliyodum."

Maria ise bunun direkt Fred olduğunu anlamıştı.Fred, Maria'yı evlat edildiğinde nerdeyse 30 yaşlarındaydı şimdiyse 38 yaşında kesinlikle vardı.

M-"Bende seni çok özledim Fred, ben de"

Maria'nın sarılmaya okadar çok ihtiyacı vardı ki bu sarılma ona ilaç gibi gelmişti ama yarasını asla iyileştirmemişti...

M-"Hala kurtulmuş değilim Fred ruhum,hayatım,diğer yarım orda kaldı.Onları ordan kurtaramadım."

Fred bir şey anlamadan Maria'nın yüzüne kaşları çatık bir şekilde bakmaya başlamıştı.Maria koltuğun ucuna oturmuş direklerini bacaklarına yerleştirmiş ve  ellerini kafasına koymuş bacaklarımı titretiyordu.

F-"Maria iyi misin?Bana anlatabileceğim biliyosun değil mi?"

M-"Biliyorum, biliyorum ama olanları hatırlamak vicdan azabı çekmeme neden oluyo."

Fred, Maria'nın yanına oturdu ve elini 'sakın ol' der gibi bacağına koymuştu.Maria dün bir süre kendini toparlamaya olanları sindirmeye çalışırken Fred, kahve yapmış getirmişti bile.

F-"Eee, anlatmıyacak mısın olanları?"

Maria, Fred'in gözlerinin içine bakıp bacağını titretmeye bıraktı.Olanları kısa bir şekilde anlattı. Nasıl seruma bağlandığını, nasık eğitim aldığını, nasıl Bucky'i dönüştüğünü, nasıl Bucky'i öptüğünü, nasıl Bucky'i aşık olduğunu ve onu nasıl orda bıraktığınıda tabii...