Olivia

Κεφάλαιο 25

 - Μπορείς να μου πεις τι διάολο συμβαίνει; Ρωτάει θυμωμένα η Άσπεν την ώρα που επιστρέφουμε στο δωμάτιο. 

- Και μην ξεκινήσεις πάλι να μου λες πως θέλεις τον Σπένσερ και τέτοιες αηδίες γιατί δεν σε πιστεύω Ολίβια. Λέει με εμένα να κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Το μόνο που σκέφτομαι αυτή την στιγμή είναι πως ο Μέλβιν έμπλεξε εξαιτίας μου. Μετά τον ξυλοδαρμό στον Σπένσερ, ο διευθυντής δεν πρόκειται να τον αφήσει ατιμώρητο. 

 -Σου μιλάω. Χτυπάει τα χέρια της για να την κοιτάξω και εγώ κλείνω τα μάτια μου κουρασμένη.

- Δεν έχω να σου πω τίποτα Άσπεν. Απαντάω άψυχα και εκείνη ξεφυσάει. Ακούω τα βήματά της να έρχονται προς το μέρος μου και με αγκαλιάζει από τους ώμους. 

- Ξέρεις πως μπορείς να με εμπιστευθείς Ολίβια. Λέει απαλά γέρνοντας το κεφάλι της πάνω στον δικό μου. Εγώ εισπνέω βαθιά. 

- Δεν έχω τίποτα Άσπεν, σταμάτα να επιμένεις. 

- Κι εσύ σταμάτα να λες ψέματα. Τινάζεται από δίπλα μου και χτυπάει με δύναμη το πόδι της στο έδαφος. Μου φωνάζει αγανακτισμένη και εγώ δεν πεταρίζω ούτε τα μάτια μου προκειμένου να κρατήσω τα δάκρυα στην θέση τους. 

- Δεν είσαι πια η Ολίβια που ξέρω γαμώτο. Από την μέρα που γύρισες από το Μαλιμπού βρίσκεσαι σε μια μόνιμη θλίψη. 

- Σου φαίνεται. Απαντάω χαμηλόφωνα και εκείνη υψώνει ειρωνικά το φρύδι της.

- Μου φαίνεται; Ρωτάει κι εγώ γνέφω απομακρύνοντας το βλέμμα μου από επάνω της.

- Σε ακούω κάθε βράδυ να κλαις Ολίβια. Έχεις εφιάλτες, μιλάς με το ζόρι, δεν τρως... Ξεροκαταπίνω χωρίς να βγάλω άχνα. Η Άσπεν πιάνει το πρόσωπό μου στα χέρια της αναγκάζοντας με να την κοιτάξω. 

- Μίλα μου Ολίβια. Όσο κρατάς το στόμα σου κλειστό δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει. Είμαι στα πρόθυρα να πιαστώ από αυτή την σανίδα σωτηρίας προτού πνιγώ. <<Θα δημοσιεύσω το βίντεο, θα δημοσιεύσω το βίντεο>>, με αυτά τα λόγια στο μυαλό μου το κορμί μου τσιτώνει και την κοιτάζω ανέκφραστη. 

- Δεν χρειάζομαι καμία βοήθεια γιατί πολύ απλά δεν έχω κανένα πρόβλημα. Είμαι με τον Σπένσερ από επιλογή. Αυτό ήθελα και αυτόν θα συνεχίσω να θέλω. Η Άσπεν με κοιτάζει σαν να προσπαθεί να διαβάσει τη σκέψη μου. Δεν με πιστεύει, το ξέρω.

- Ωραία, αφού δεν μου λες εσύ, θα φροντίσω να μάθω μόνη μου. Λέει αποφασισμένη και ετοιμάζεται να φύγει. Εγώ τινάζομαι από την θέση μου και την γραπώνω πανικοβλημένη από το μπράτσο. Εκείνη γυρίζει ξαφνιασμένη προς το μέρος μου και τα βλέμματα μας συναντιούνται.