AŞKIN SON PERDESİ ( TAMAMLANDI)

🙈39.BÖLÜMDEN ALINTI🧡

"Gözlerin, suskun bir çığlık gibi. Bir tek benim duymamı istermişsin gibi. Ve dudakların, sanki seni öpmemi istiyor gibiler. Ve sanırım ben de istiyorum. "

Aslım, Nehir'in sözleriyle gözlerini gözlerinden kaçırıp derin bir nefes aldı.

" O Cem değil, o Cem değil korkma... Allah kahretsin ondan korkma korkma!"

Aslım içinden kendine yalvarırken nefesi Nehir'in kendisine doğru attığı bir adımla daha sıklaştı.

Bedeni o gece olduğu gibi ürperirken korku tüm bedenini işgal etmeye çoktan başlamıştı.

" Nehir ben..."

Boğazından kaçan bir hıçkırık Nehir'in kalbine bir hançer gibi saplanırken Aslım başını eğip kendisinden izinsiz akan gözyaşlarını saklamaya çalışsa da nafileydi.

" Ağlama... Allah kahretsin benim yüzümden ağlama ne olur."

Aslım gözünün önüne gelen görüntülerle başını iki yana sallarken Nehir ondan bir adım uzaklaştı. Onu daha fazla korkutmak istemiyordu.

Aslım Nehir'in bir adım geri gittiğini gördüğünde titreyen elleriyle uzanıp Nehir'in ellerini tuttu ve yaşlardan önünü zor gördüğü gözlerini Nehir'in yüzünde gezdirdi.

" Senden korkmuyorum... Ben en kötü anlarımda, hayallerimde bile sana sığınırken senden nasıl korkarım? "

  Aslım ciğerlerini yakacağını bile bile derin bir nefes aldı ama onun asıl canını yakan Nehir'in biraz önce söylediği o sözlerdi. Bunu ona yapmaya hakkı yoktu.

" Öp beni. "

Söylediği iki kelime Nebir'i afallatırken Aslım aralarındaki bir adımlık mesafeyi kapatıp ellerini Nehir'in hafif sakallı yüzünde gezdirdi.

" Atamadığım tüm o çığlıklar, haykıramadığım feryatlar, dilimden dökülemeyen acılarım sanki sen beni öptüğün an yok olup gidecekler sanki. Ama sen istemiyorum dersen..."

         ALINTI SONU

YENİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE CANLARIM💜