Ellerim buz gibi olmuştu, soğuktan mı korkudan mı bilmiyordum?Geliceğine söz verdiği sokakta saatlerdir bekliyordum.Belliki unutmuştu daha önemli bi işi vardı belkide kaldığı viraneden çıkmak istemedi.Canimi yakan kısım beni unutmuş olabilme ihtimaliydi sessizce beklerken yanımdan geçen kadınları izledim kıyafetlerine, ellerindeki, poşetlere yüzlerine, gözlerine.İçlerinden en uzakta duranı nedensizce tanıdık geldi.İçimdeki dürtüye güvenerek yaklaştım dahada, yanlarından geçerken kadının tok sesi kulaklarımı doldurdu.Ela hareli gözlerine çektiği kalem fazla güzel duruyordu.Giyimindeki renk uyumu farklıydı kimsenin beyazı bu kadar güzel taşıdığını hatırlamıyorum bi o kadar klasik ama zarifti.Gözlerimle kadını takip ettim arkadaşlarından ayrılıp apayrı bi çıkmaz sokağa daldı ama ben beklediğim gelir umuduyla bekledim durdum.Bikaç saat sonra gelmiycegini kabullenip buz kesmiş bedenimle ayrıldım sokaktan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyazı seven
ChickLitHiçbir ses bu kadar tanıdık değildi nede hiçbir nefes böylesine yakın..
