Yalnızlığa Gömülen İnsanlar

Çıkar gelir bir gün bir nefes

 İstenmez olur artık her heves 

Yaşamak için hayallerin ardına sığınır

Hayata bir umutla bakmaya çalışır herkes

Sanmalarım yıktı beni 

Kayboldu kafamdaki hayatın gerçekleri

Hayal aleminde çok mu kaldı

Belki de ben benliğimi böyle yaşadım

Sözlerim çırpınır oldu kara kelimelerde

Taşlaştı kalbim kötü emellerle 

Ruhum beynimi tetikler paranoyak düşüncelerle

Yalnızlığa gömülen insanlar

Sevgiyi kaybetmişlerdir bir yerlerde..

                                                        Sinyor Valentine