❕❗Uyarı❗❕
Bu hikaye gerçek hayattan alınmıştır.
İlk baharın ılıman havalarıydı hava çok
güzeldi kuşlar ve kelebekler gökyüzünde
mükemmel bir hava vardı.
Kendi iş yerimde çalışıyordum.
Müşteriler gelirdi cafe'ye keyif yaparlardı gülerlerdi onlara
memnuniyetle bende gülümserdim.
Yoğun günün ardından cafe'yi kapatmak üzereydim , kadın bağırma sesi duydum.
- Durun!!
Kafamı çevirerek arkama baktım güzel hoş ve nazik bir bayan geldi ve benden
bir bardak sıcak kahve istedi günün
yorgunluğu üzerime çökmüştü ama o nazik bayanı kırmadım cafe kapısını
açarak içerden bir bardak kahve doldurdum ve o tatlı bayana verdim.
- Teşekkür ederim.
- Ne demek lezzetli kahveniz'in tadını çıkarın.
- Ücret ne kadar?
- Kahve benden olsun.
- Teşekkür ederim.
- Rica ederim ama bi daha ki sefer geç kalmayın.
-Aa peki.
Cafe'yi kapadım ve arabama doğru yönelirken;
-Hey bakarmısınız
- Buyrun.
- Şey bir ricam olcak
- Tabi söyleyin.
- Eve gitmek için yol param yetersiz rica etmsem Evime bırakırmısınız.
- Hmm tamam gidelim ama yolu bilmiyorum.
- Ben tarif ederim.
Arabaya yönliriz ve bineriz;
- Atakent'teki ışık apartmanını biliyorumusunuz.
- Aa Evet biliyorum erkek arkadaşım orda var.
- Güzel gidelim o zaman.
- Bu arada tanışamadık Ben Bilge.
- Emir.
- Memnun oldum Emir bey.
- Bey?
- Evet Bey kötü bir anlamda demedim.
- Biliyorum 😄😄 ahaha sadece bey mey böyle hitaplar olmuyor Emir desen yeter.
- Peki Emir.
Yol boyu konuştuk ve dahada detaylı
tanışmaklı konuşmalarımız oldu numaralarımızı aldık adeta yorgunluğumu sohbet ederek atım yol
boyu ve Bilgeyi evine bıraktıktan sonda evime geldim.
Devamı için oy verin uzun süre sonra devam edecem fazla aktif olamicam ama okuyorsanız beğenin emeğe karşı saygısızlık yapıyorsunuz.
